Isang Laban na Walang Awat: Senator Marcoleta Inakusahan ang Malalaking Pangalan sa Pag-aabuso ng Bilyon-bilyong Pondo ng Bayan

 

Isang dambuhalang iskandalo ang bumangon sa Senado ng Pilipinas, at sa gitna nito ay si Senator Rodante Marcoleta, na nagsasabing may malawakang pakana sa likod ng isang multi-bilyong pisong proyekto ng pagpapabaha na magdudulot ng matinding epekto sa mga pinakamataas na ranggo ng kapangyarihan. Ang sambayanang Pilipino, na gulat at galit, ay nakatutok habang ang isang imbestigasyon na nagsimula bilang paghahanap ng katotohanan ay nauurong at nauurong, puno ng mga akusasyon ng panghihimasok mula sa hudikatura, Malacañang, at isang organisadong komplot na naglalayong patahimikin ang tanging senador na may hawak ng susi sa isyu: si Rodante Marcoleta.

Ang kontrobersya ay nagsimula sa isang malakas na panawagan mula sa publiko hinggil sa bilyon-bilyong pisong pondo na nakalaan para sa mga proyekto ng flood control, mga pondo na diumano’y nawala sa mga bulsa ng mga tiwaling opisyal. Ang Senate Blue Ribbon Committee, na may kapangyarihang magsiyasat sa mga kasong pang-estado, ang itinakdang katawan upang tuklasin ang katotohanan. Sa unang pagkakataon, si Senator Marcoleta ang namuno sa imbestigasyon, at ang kanyang hakbang ay malugod na tinanggap ng publiko.

Subalit, matapos ang pagbabago sa liderato ng komite, marami sa mga Filipino ang nakaramdam ng paglilihis ng imbestigasyon. Naging isang sigaw ng sambayanan ang isang malinaw na hiling: ibalik si Marcoleta. Naniniwala sila na siya lamang ang may tapang upang ituloy ang imbestigasyon at matukoy ang “mastermind” sa likod ng isyung kumulimbat ng bilyon-bilyong pondo mula sa kaban ng bayan.

Dito nagsimula ang isang mga eksenang lumabas na naging sanhi ng matinding tensyon. Nang magsalita ang pangunahing saksi ni Marcoleta, si Orle Gotesa, ang mga pangalan ng mga makapangyarihang tao ay nagsimulang lumutang, kabilang na si Martin Romualdez, na nahaharap sa mga akusasyon kaugnay ng mga pekeng proyekto.

Mula sa puntong iyon, ayon kay Marcoleta, ang buong aparato ng estado ay nagtipon upang pigilan ang imbestigasyon.

Ang Harapang Paglaban sa Hudikatura

Isang nakakagulat na revelasyon ang ibinahagi ni Marcoleta: ang mga paghamon na kanyang kinaharap ay hindi lang mula sa mga pulitiko, kundi mula sa mismong hudikatura. Upang tiyakin ang kredibilidad ng testimonya ni Gotesa, kinakailangan ni Marcoleta na kumpara ang mga sample na dokumento mula sa isang partikular na law office sa Maynila. Isang simpleng request lamang ito, ngunit ang natanggap niya, ayon sa kanyang pahayag, ay isang masalimuot na hadlang.

Ayon kay Marcoleta, tinanggihan siya ng isang hukom, gamit ang dahilan na siya ay hindi isang “party” sa kaso. Isang hindi kapani-paniwalang dahilan para sa isang senador na lider ng isang imbestigasyon ng Blue Ribbon Committee. Ngunit nang pinadala ni Marcoleta ang kanyang staff upang kunin ang mga dokumento, sinabi ng opisina ng Blue Ribbon Committee na wala silang natanggap.

“Kayo ba ay nagsisinungaling?” tanong ni Marcoleta, na nagbigay ng matinding pagdududa sa mga institusyon ng gobyerno.

Sa kabila ng mga balakid, nagdesisyon si Marcoleta na maghain ng petisyon sa Korte Suprema, na sa kalaunan ay nagbigay ng resolusyon pabor sa kanya. Subalit nang dumating ang kanyang mga abogado upang kunin ang mga dokumento, muling hinarang sila ng Clerk of Court. Ang Clerk of Court, ayon kay Marcoleta, ay nagsabi na ang hukom lamang ang magpapasya kung anong mga dokumento ang ibibigay.

Para kay Marcoleta, ito na ang huling patunay na may malawakang sabwatan: “Paano ko ikukumpara ang mga dokumento kung sila mismo ang pipili kung ano ang ipapakita sa amin?” pahayag ni Marcoleta.

Malacañang sa Puso ng Komplot

Ang mga alegasyong ito, ayon kay Marcoleta, ay hindi tumitigil sa mga korte. Ipinapakita ni Marcoleta ang koneksyon ng mga pangyayari sa Malacañang.

Ayon kay Marcoleta, nang unang magtestigo si Gotesa, halos agad-agad ay nagtangkang patagilid si Senator Erwin Tulfo upang siraan ang kredibilidad ng saksi. Ayon kay Marcoleta, ang pinaka-kritikal na bahagi ng insidenteng ito ay ang pag-amin ni Tulfo na ang impormasyon na ginamit upang salungatin ang saksi ay mula “sa Malacañang.”

Dahil dito, nag-alala si Marcoleta at ang kanyang mga tagasuporta: Bakit tila may malaking galak ang Palasyo sa pagtutok sa isang imbestigasyon sa Senado? At bakit agad nilang ipinasa ang mga impormasyon upang wasakin ang kredibilidad ng pangunahing saksi? Para kay Marcoleta, malinaw ang mensahe: may malawakang galaw mula sa Malacañang upang durugin ang whistleblower.

Laban sa Kapwa Senador

 

Bilang karagdagan sa mga hadlang mula sa hudikatura at Malacañang, nagkaroon pa si Marcoleta ng isang malupit na sigalot sa loob mismo ng Senado. Si Senator Ping Lacson, na kasalukuyang kasapi ng komite, ay nagpakita ng hindi pagkakasunduan kay Marcoleta.

Ayon kay Marcoleta, imbes na mag-focus sa mga multi-bilyong anomalya, ang naging pokus ni Lacson ay si Marcoleta mismo. Nang hilingin ni Lacson ang CCTV footage ng pagbisita ni Gotesa sa opisina ni Marcoleta, na nagbigay ng pagdududa kay Marcoleta: “May kasalanan ba ako dito? Bakit parang ako ang tinitingnan na may krimen?”

Isang pampublikong bangayan ang naganap nang magdesisyon si Lacson na ipasa ang subpoena para kay Gotesa sa opisina ni Marcoleta. Isang matinding insulto ito para kay Marcoleta, at siya ay tumugon ng may matinding galit: “Bakit ako? Bakit hindi ikaw?” tanong ni Marcoleta, na nagpatuloy na maghamon kay Lacson.

“Subukan N’yo Ako”

Sa kabila ng mga pag-atake mula sa lahat ng direksyon, nanindigan si Marcoleta. Pinili niyang manindigan at hamunin ang kanyang mga kalaban: “Kung gusto n’yo palalain ito, palalain natin!”

Ipinakita ni Marcoleta ang kanyang sarili bilang isang nag-iisang mandirigma laban sa isang bulok na sistema. Sa mga akusasyon ng kawalan ng tapang mula sa ibang politiko, ipinagmalaki ni Marcoleta na siya lamang ang may lakas ng loob na patagilid ang mga may kapangyarihan. At hindi siya magpapatalo.

Ang sambayanang Pilipino ay nananatili sa gilid ng kanilang mga upuan, nagmamasid at umaasa. Ang mga bilyon-bilyon ay nananatiling nawawala, at ang senador na may hawak ng ebidensya ay nilalabanan ng lahat—mula sa mga korte, sa Malacañang, at pati na rin sa kanyang mga kapwa senador. Ang tanong ay nananatiling nakabitin: Matutuklasan pa ba ang katotohanan, o ang sistemang ito ay muling magtatagumpay sa pagtatago ng lihim?