SHOCKING! ASAWA NIYA, NAKALIMUTANG I-PAKALAS ANG TELEPONO—NADIGMAHAN NIYA SILA SA HIGAN NG ISA PANG BABAE! 😱

Isang normal na umaga para kay Maria. Habang ang mga bata ay abala sa kanilang mga laro at si Carlo, ang kanyang asawa, ay naghahanda para sa isang mahalagang meeting, siya’y abala sa paggawa ng mga gawaing bahay. Pagkatapos ng isang mahabang linggo ng trabaho, umaasa siya na makakapag-relax silang mag-asawa ngayong weekend. Pero ang lahat ay nagbago nang hindi inaasahan, dahil sa isang simpleng pagkakamali na magpapabago sa kanilang buhay magpakailanman.

Habang si Maria ay naglalaba sa harap ng bahay, napansin niyang hindi pa rin naka-lock ang cellphone ni Carlo. May mga pagkakataon na siya’y nakakalimot na mag-patay ng telepono, kaya hindi ito kinuha agad ni Maria. Laking gulat niya nang makita sa screen ng telepono ang isang mensahe na mula sa isang hindi pamilyar na pangalan. Hindi naisip ni Maria na titignan ito, pero ang puso niya ay parang may nag-uudyok na tignan ang mensahe, kaya’t dahan-dahan niyang binuksan ito.

“Magkita tayo mamaya, sweetheart. Gusto ko sanang mag-spend tayo ng mas matagal na oras together. Huwag mong kalimutan, okay?” Ito ang mensahe mula kay Angel, isang pangalan na hindi pa naririnig ni Maria. Nasa loob ng kanyang katawan ang gulat at takot. Agad niyang tinignan ang ibang mensahe mula sa parehong numero, at hindi siya nagkamali. Lahat ng kanilang pag-uusap ay puno ng mga romantikong mensahe, may mga plano silang magkasama, pati na rin mga kutitap na wala siya sa kanilang buhay ni Carlo.

“Anong klaseng lihim ito, Carlo?” bulong ni Maria sa sarili. Ang pagkahulog ng kanyang panga ay hindi maipaliwanag, at ang kanyang utak ay parang naglalabanan sa mga naiisip. Hindi niya maiwasang magtanong kung paano nangyari ang lahat ng ito, kung paano siya naging biktima ng isang kasinungalingan na matagal na niyang pinaniniwalaan.

 

Mabilis niyang tinawag si Carlo. Pero hindi ito sumagot agad. Tumunog ang telepono sa bawat segundo, ngunit hindi pa rin niya ito kinakausap. Hindi siya makapaniwala. Sa kabila ng mga taon ng pagmamahalan, ito ba ang katapusan? Magtatagal ba siya sa pag-iisip na ang kanyang buong buhay ay isa lang palang malaking kasinungalingan?

Hindi niya na kayang pigilin pa. Tumayo siya at nagsimulang maglakad papuntang kanilang kwarto. Kinuha niya ang telepono ni Carlo at tinawagan ito. Ang oras ng pagtawag ay parang isang bagyong dumaan sa kanyang katawan. Hindi na siya makapaghintay pa na marinig ang boses ng kanyang asawa, ngunit sa loob ng limang taon ng kanilang kasal, siya na ang unang nakaramdam ng ganitong sakit. Wala na siyang magawa kundi ang harapin ito.

Sa wakas, sumagot si Carlo, ngunit ang tono ng kanyang boses ay iba sa kanyang narinig dati. “Hello?” sabi ni Carlo. Halos hindi magkasya ang mga salita sa kanyang lalamunan.

“Anong nangyari, Carlo?” tanong ni Maria, na may kalituhan at galit sa boses.

Sa kabilang linya, tahimik na sinagot ni Carlo, “Maria, hindi mo pa ba alam? Hindi ko alam kung paano ko sisimulan.”

“Huwag mong sabihin sa akin na lahat ng ito ay totoo. Hindi mo ba ako kayang pahalagahan kahit isang beses lang?” Dinig na dinig ang pighati sa boses ni Maria.

“Maria, hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa iyo. Ang lahat ng nangyari ay hindi ko kayang ipaliwanag.” Tumigil si Carlo saglit, parang naghahanap ng mga salitang makakapag-ayos sa sitwasyon.

“Ang gulo ng mga mensahe na ito, Carlo! May babae ka na hindi ko alam. At anong klaseng asawa ka kung hindi mo ko pinahalagahan?” Ang tanong ni Maria ay tumaas, masakit at puno ng emosyon.

Wala na rin natirang salita si Carlo. Tinutok na ni Maria ang kanyang mata sa screen ng cellphone. Isa pang mensahe mula kay Angel ang lumitaw, at ang mga salitang nakita niya ay nagpatibay sa lahat ng kanyang iniisip. “Bukas na ang date natin, Carlo. Nasasabik na akong makita ka.” Ang kanyang puso ay parang tumigil sa kaba, hindi malaman kung paano sisimulan ang lahat.

Hindi na siya makapaghintay pa na makita si Carlo. Kumuha siya ng jacket at mabilis na naglakad papuntang office ng kanyang asawa. Hindi siya magtitiis ng ganoong kalaking lihim na ipinagkait sa kanya. Hindi siya makapaniwala na siya ay naging isang biktima ng ganitong laro ng pagtataksil.

Pagdating ni Maria sa office ni Carlo, nag-aalangan siya kung papasok siya o hindi. Pero ang utak niya ay nagsabi, “Wala ka nang dapat ikatakot. Kailangan mo itong tapusin.” At sa huling pagkakataon, pumasok siya sa opisina.

Nakita niya si Carlo na nag-uusap sa telepono, at nang makita siya, natigil ang lahat ng usapan. “Maria…,” sabi ni Carlo, na tila hindi alam kung anong sasabihin. Ang lahat ng kanyang sikreto ay nagsimulang lumabas sa mata ng kanyang asawa.

“Anong kailangan ko pang marinig, Carlo?” tanong ni Maria, tumulo na ang mga luha sa kanyang mata. “Hindi ko kayang makinig sa lahat ng ito. Wala akong gagawin kundi iwanan ka. Wala ka nang puwang sa buhay ko.”