Isang karumal-dumal na krimen ang yumanig sa buong bansa matapos mabalitang isang ina mismo ang nagsunog sa kanyang mga anak — pero ang mas nakagugulat ay ang dahilan sa likod ng trahedya na ito.

Isang Mapayapang Barangay, Ginising ng Sigaw at Usok

Ala-singko ng madaling-araw sa isang tahimik na barangay sa probinsya ng Batangas, nagising ang mga residente sa tila sigaw ng mga bata at sunod-sunod na pagsabog ng apoy. Ayon sa mga saksi, mula ito sa isang maliit na bahay sa dulo ng kalye — tirahan ng isang mag-iina na kilala bilang tahimik at pribado.

Ang ina, nakilalang si Maria Lourdes “Malu” E., 32 taong gulang, ay matagal nang single mother ng tatlong anak — edad 7, 4, at 2. Ngunit ang pananahimik ng kanyang mundo ay biglang naging bangungot para sa buong komunidad.

ANG KRIMEN: Nilock ang Pinto, Sinindihan ang Gasolina

Ayon sa paunang imbestigasyon ng pulisya, sinadyang ilock ni Malu ang loob ng bahay habang natutulog ang kanyang mga anak, pagkatapos ay ibinuhos ang gasolina at sinindihan ito. Nakita pa raw ng ilang kapitbahay na lumabas siya ng bahay, walang emosyon sa mukha, habang ang apoy ay unti-unting lumalamon sa kanilang tahanan.

Hindi na nagawang mailigtas ang tatlong bata, na na-trap sa loob. Sa ulat ng Bureau of Fire Protection, halos wala nang natira sa mga labi ng mga biktima dahil sa tindi ng init ng sunog.

Ang Motibo: ‘Para Mailigtas Sila sa Kasalanan’

Ang mas nakakakilabot ay ang motibo ng ina, ayon sa kanyang salaysay sa mga otoridad. Sa isang hindi inaasahang pahayag, sinabi ni Malu:

“Ayokong madungisan ang kaluluwa nila. Mas mabuti pang mamatay sila ngayon habang inosente, kaysa lumaki sa mundong makasalanan…”

Ang pahayag ay nagpahiwatig ng matinding delusyon, at agad na isinailalim si Malu sa psychiatric evaluation. Ayon sa mga doktor, siya’y posibleng may tinatawag na “religious psychosis” — isang kondisyon kung saan ang isang tao ay naniniwala na ginagabayan siya ng mga “banal na mensahe” kahit wala itong batayan.

Mga Kaibigan at Kamag-anak, Gulat na Gulat

Ang mga kamag-anak at kaibigan ni Malu ay hindi makapaniwala sa balita. Kilala raw siya bilang isang mapagmahal na ina, tahimik, at madalas sa simbahan.

“Hindi siya palakibo, pero lagi niyang kasama ang mga anak niya. Mahal na mahal niya ‘yun,” ani ng isang kaibigang malapit sa pamilya.

Ngunit lumalabas sa mga panayam na may mga senyales na ng pagbabago sa kilos ni Malu nitong mga nakaraang buwan. Madalas daw siyang magkulong sa bahay, umiiyak mag-isa, at minsang narinig na nagsasalita mag-isa ng tila may kausap.

Mga Awtoridad: Hindi Ito Isang Simpleng Krimen

Ayon sa tagapagsalita ng PNP Batangas, hindi ito ordinaryong kaso ng child abuse kundi isang mas malalim na kaso ng mental health breakdown.

“We are looking at psychological and spiritual delusion. This is not just a crime — this is a breakdown of the person’s reality,” sabi ni Lt. Col. Pedro Ramos.

Isang Babala: Kakulangan sa Mental Health Support

Nagpapatuloy ngayon ang talakayan tungkol sa kakulangan ng mental health support sa mga komunidad, lalo na sa mga nanay na mag-isang bumubuhay sa anak. Ayon sa data ng DOH, isa sa bawat apat na ina sa Pilipinas ay nakakaranas ng postpartum depression, ngunit halos walang access sa psychiatric o psychological counseling.

Ang kaso ni Malu ay malinaw na halimbawa kung paanong ang hindi natutugunang depresyon at delusyon ay maaaring humantong sa trahedya.

Ang Mga Netizen, Nagkakaisa: Hustisya Para sa mga Bata!

Pumutok ang balita sa social media at agad naging trending topic. Narito ang ilan sa mga komento:

“Grabe, naiiyak ako. Sana natulungan siya bago pa umabot dito.”
“Mental illness is real. Pero kawawa talaga ang mga bata.”
“Dapat may batas na para regular na ma-screen ang mga single parents sa barangay.”
“Hindi lang ito krimen — ito ay sigaw para sa mas maayos na mental health system sa bansa!”

Bangkay ng mga Bata, Inilibing Nang Magkasama

Noong nakaraang linggo, isang malungkot na libing ang isinagawa para sa tatlong musmos na biktima. Daan-daan ang dumalo, karamihan ay hindi kaanak, kundi mga tagahanga ng mga bata sa komunidad na naantig sa sinapit nila.

Habang ibinababa ang mga munting ataul, hindi mapigilang umiyak ang mga taong naroon — isang masakit na paalala na ang tunay na kasamaan ay minsan ay hindi halata, hanggang sa huli na ang lahat.

Konklusyon: Isang Trahedya ng Katahimikan at Pagtitimpi

Ang kasong ito ay higit pa sa isang krimen — ito ay alarma sa lipunan. Isang trahedya na maaaring naiwasan kung sana ay may nakapansin, kung sana ay may nakinig, kung sana ay may dumamay.

Sana ay magsilbi itong aral at panawagan sa lahat — magmasid, makinig, at kumilos. Dahil minsan, ang katahimikan ay hindi kabutihan, kundi isang babala na may naghihintay na sumabog.