“Ang Kwento ng Pagdurusa at Pag-asa sa Kalagitnaan ng Kadiliman”
Walang kalaban-laban si Jessa, isang 21-anyos na aktres mula sa Visayas, nang isang araw ay nagbago ang lahat ng kanyang pangarap. Isang gabi, habang naglalakad siya pauwi mula sa isang audition, nahulog siya sa mga kamay ng isang grupo ng mga armadong lalaki. Mabilis siyang tinangay at dinala sa isang lugar na siya mismo ay hindi makilala—ang isla ng Jolo, Sulu. Isa itong lugar na kilala sa mga balita ng karahasan, ngunit hindi sa mga kababayan niyang tulad ni Jessa, na bagamat hindi pa nagkakaroon ng matinding karanasan sa ganitong klase ng panganib, ay muling nasilayan ang dilim ng realidad.
“Akala ko, nightmare lang. Puno ako ng takot, pero hindi ko alam kung paano ako makakalabas,” ani Jessa sa kanyang mga unang pag-amin.
Wala nang kaligtasan at tanging ang kanyang mga sigaw ang nagsisilbing tugon sa mga hindi matatawarang pananakit na kanyang naranasan. Hindi lang pisikal na panga-abuso ang sumalubong sa kanya, kundi pati na rin ang mas matinding kalupitan—ang pang-aabuso sa kanyang pagkatao. Tinangka pa niyang magtangkang magsumbong sa mga awtoridad, ngunit nang bumangon siya mula sa mga gabi ng takot at sakripisyo, natuklasan niyang hindi siya nag-iisa sa kwentong ito.
Isang pangkat ng mga kabataan mula sa iba’t ibang bahagi ng Visayas, pati na ang iba pang mga sikat na personalidad, ay naging biktima ng matinding pang-aalipin. Ang mga recruiter ay dumaan sa social media, naghahanap ng mga biktima—karaniwang mga kabataan at mga nagsisimula pa lamang sa kanilang karera sa industriya ng showbiz—at tinukso silang maglakbay sa mga lugar na kanilang ina-advertise bilang ‘new opportunities for fame and fortune.’ Ngunit ang lahat ng ito ay isang malaking panlilinlang.
“Binabastos nila kami. Hindi ko inisip na ito ang mangyayari sa akin. Para kaming mga hayop na pinipilit na magtrabaho, mag-akit ng mga isda, at pinipilit ang aming katawan sa mga bagay na hindi namin nais,” kwento pa ni Jessa, ang mga mata niyang puno ng takot at pagnanasa na makalabas sa dilim ng Jolo.
Dahil sa kahirapan at takot, marami sa kanila ang napilitang sumunod sa mga utos ng mga armadong lalaki. Pinipilit nilang mangisda kahit sa mga oras ng malupit na init ng araw. Minsan, sila rin ay pinipilit sumama sa mga palabas sa mga lugar na hindi nila alam, kung saan ang kanilang katawan at kanilang dignidad ay muling ginigiit na mabasag. Ang mga kababaihan, tulad ni Jessa, ay patuloy na tinatangkaing i-rape o kaya’y ginugol sa mga gawain na pilit nilang tinatakas.
Subalit, sa kabila ng mga kaganapang ito, ang ilan sa kanila ay nagsimula nang magtulungan. Isang araw, isang matapang na kababayan mula sa Mindanao ang nakipagsapalaran at nagdesisyong magsumbong sa mga ahensya ng gobyerno at mga lokal na awtoridad. Kasama ang mga pulis at mga makatawid na grupo ng mga humanitarian workers, isang operasyon ang isinagawa sa isla. Ngunit, ang hirap at sakripisyo ng mga biktima ay hindi natapos doon.
Tulad ni Jessa, marami pa sa mga kababayan natin ang napapadala sa mga ganitong klase ng ‘business.’ Habang ang mga rich at powerful personalities sa industriya ng showbiz ay masayang naggagala sa kanilang mga mansyon, ang mga ordinaryong tao, lalo na ang mga kabataan, ay patuloy na tinutukso ng mga manloloko, ang kanilang buhay ay nagiging isang paligsahan sa kaligtasan. Kung hindi magigising ang ating bansa sa katotohanan ng mga pagsasamantalang ito, mas marami pang buhay ang masisira at ang mga pangarap ay mawawala sa kanilang mga kamay.
Hindi lang ito isang kwento ng mga na-aabuso. Ang mga ito ay kwento ng mga magulang na nawawala ang mga anak, mga pamilya na nawawala ang mga mahal sa buhay, at mga batang nawalan ng kanilang pagkatao. Ang ating gobyerno, mga law enforcement, at mga organisasyong may malasakit sa bayan ay kailangang magsanib-puwersa upang sugpuin ang mga ganitong uri ng pang-aabuso. Hindi ito dapat maging isang kwento ng takot at pagdurusa—dapat itong maging isang kwento ng pagtutulungan at pagkakaisa.
Hindi kami titigil, sabi ng mga biktima. Hindi kami papayag na ang aming kwento ay mapako lang sa dilim. Sa kabila ng lahat ng pagsubok, patuloy ang kanilang laban—isang laban na hindi lang para sa kanilang sarili kundi para sa mga kabataang Filipino na maligaw sa maling daan. “Wala kaming laban noon, pero ngayon, lumalaban kami. Gusto naming ibalik ang aming buhay, ang aming kalayaan,” ani ni Jessa.
At sa kabila ng lahat ng nararanasan nila, may pag-asa pa. Dahil sa pagkakaisa, ang mga biktima ay muling nabigyan ng pagkakataong muling magsimula. Isang araw, ang dilim ng Jolo ay maglalaho, at ang mga sugatang puso ay magkakaroon ng bagong sigla. Ang kanilang kwento ay magsisilbing inspirasyon sa lahat ng mga kabataan na patuloy na mangarap, ngunit alalahaning ang kanilang kaligtasan ay laging mas mahalaga kaysa sa lahat ng materyal na bagay.
