‘HINDI NAMIN ALAM NA GANITO NA PALA KALALA’: Isang Ina, Naluha sa Pagkamatay ni Emman Aienza – Lihim na Pinaglaban ng Anak, Ginawang Aral sa Lahat ng Magulang na Pinoy”
Sa isang tahimik na barangay sa Batangas, nakatira ang pamilya Aienza—isang pamilyang kilala sa kabaitan at pagkakaisa. Ngunit isang umaga, ginising sila ng balitang hindi nila kailanman inaasahan. Si Emman, 21 taong gulang, ang panganay na anak nina Aling Nena at Mang Rudy, ay natagpuang walang malay sa kanyang silid.
“Hindi namin alam na ganito na pala kalala…” iyak ni Aling Nena habang niyayakap ang larawan ng anak. Ang buong komunidad ay nabigla. Si Emman, na kilala bilang tahimik, masipag, at palangiti, ay pumanaw sa paraang hindi maipaliwanag ng marami.
Ayon sa unang ulat, simpleng pagkapagod lamang daw ang sanhi. Ngunit habang lumalalim ang imbestigasyon, unti-unting lumabas ang katotohanang ni minsan ay hindi napansin ng kanyang pamilya.
Lumaki si Emman bilang isang responsableng anak. Habang nag-aaral sa kolehiyo, siya rin ay nagtatrabaho bilang part-time delivery rider upang matulungan ang pamilya. “Lagi niyang sinasabi, ‘Ma, okay lang ako.’ Akala namin totoo,” wika ni Aling Nena. Ngunit sa likod ng mga ngiti ni Emman, may isang lihim na pasanin na dahan-dahan niyang tinatago.
Ayon sa mga kaibigan ni Emman, ilang linggo bago siya pumanaw, napapansin nilang madalas siyang tahimik. May mga pagkakataon na bigla siyang napapatingin sa malayo, tila ba may iniisip na mabigat. “Sabi niya minsan, gusto niya lang makatulog nang mahaba. Akala namin biro lang,” sabi ng kaibigang si Marco.
Nang buksan ng pamilya ang cellphone ni Emman, doon nila natuklasan ang mga mensaheng hindi nila kailanman inasahan. Mga chat na naglalarawan ng pagod, pagkabigo, at pangungulila. May mga screenshot ng overdue na bayarin, mga email ng pagtanggi sa trabaho, at isang draft message na hindi kailanman naipadala:
“Ma, Pa… Pasensya na kung hindi ko na kinaya. Ayokong maging pabigat. Mahal ko kayo.”
Nang mabasa ito ni Aling Nena, halos gumuho ang kanyang mundo. “Hindi namin alam na ganito pala kalalim ang dinadala ng anak namin,” umiiyak niyang sabi.
Lumabas din sa pagsusuri ng doktor na matagal nang pagod si Emman, parehong pisikal at emosyonal. Dahil sa sobrang trabaho, kulang sa tulog, at matinding stress, dumanas siya ng silent cardiac failure—isang kondisyon na madalas na hindi napapansin sa mga kabataang Pinoy na labis ang pagsusumikap.
Ngunit higit sa pisikal na dahilan, may mas malalim na sugat: ang katahimikan ng mga kabataan na natatakot magpahayag ng kanilang pinagdadaanan.
“Lagi kong sinasabi sa kanya na magpahinga, pero sagot niya lagi, ‘Kaya ko pa, Ma.’ Hindi ko alam, ‘yun na pala ‘yung huling beses kong maririnig ‘yon,” sabi ni Mang Rudy habang pinupunasan ang luha.
Ngayon, ginawang inspirasyon ng pamilya Aienza ang masakit na karanasang ito. Nagtayo sila ng maliit na foundation sa pangalan ni Emman—“Project Emman: Makinig Tayo”, isang kampanya para hikayatin ang mga magulang na makinig sa mga anak bago pa maging huli ang lahat.
Araw-araw, dinadagsa si Aling Nena ng mga mensahe mula sa ibang magulang na nakaka-relate sa kanilang istorya. “Hindi ko akalaing ganito karami ang mga batang tahimik lang pero may pinagdadaanan,” aniya.
Sa mga seminar na kanilang isinasagawa, paulit-ulit niyang sinasabi:
“Ang pakikinig ay hindi lang salita. Minsan, kailangan mo lang umupo sa tabi nila, hawakan ang kamay nila, at iparamdam na hindi sila nag-iisa.”
Maraming kabataan rin ang lumapit sa kanila, nagsasabing dahil kay Emman, nagkaroon sila ng lakas ng loob na magsalita at humingi ng tulong. Ang dating trahedya ay unti-unting nagiging pag-asa para sa iba.
Ngunit para sa pamilya, ang sakit ay hindi kailanman mawawala. Araw-araw pa rin nilang hinahanap si Emman sa hapag-kainan, sa mga tawanan, at sa mga simpleng sandali ng pamilya. “Pero kung may isang bagay akong natutunan,” wika ni Aling Nena, “’yun ay huwag nating ipagpaliban ang pakikinig. Minsan, isang simpleng tanong lang—‘Anak, kumusta ka?’—ang makakapagligtas ng buhay.”
Ngayon, sa tuwing nakikita nila ang mga kabataang nagmamadali sa trabaho o paaralan, hindi maiwasan ni Mang Rudy na mapaisip. “Sana, matutunan ng lahat na huminto sandali. Kasi minsan, ‘yung mga tahimik, sila ‘yung pinakapasakit.”
Ang kuwento ni Emman Aienza ay hindi lamang tungkol sa pagkawala, kundi tungkol sa pagmulat—isang paalala sa bawat magulang, anak, at Pilipino: na ang pakikinig ay hindi kailanman maliit na bagay. Ito ay buhay.
At sa mga salitang binitiwan ni Aling Nena sa huling bahagi ng panayam:
“Kung mababasa mo ‘to, anak, gusto kong malaman mong hindi ka na nag-iisa. Kasi ngayon, libu-libong tao na ang nagigising dahil sa ‘yo.”
Sa wakas, mula sa isang lihim na laban, ipinanganak ang isang panibagong lakas—isang kwento ng pag-ibig, pag-unawa, at pag-asa na kailanman ay hindi mamamatay. ❤️
