BOYING REMULLA: Sa Gitna ng Sigaw ng Bayan — Totoo Ba ang “Peyknews” o Manipulasyon Lang ng Opinyon?
Sa politika ng Pilipinas, hindi na bago ang mga kontrobersya. Mula sa mga usaping eleksyon, kapangyarihan, hanggang sa mga pahayag ng mga opisyal ng gobyerno, ang bawat salitang binitiwan sa entablado at sa media ay nagiging malaking bagay sa mata ng publiko. Ngunit nitong mga nakaraang araw, muling uminit ang pangalan ni Justice Secretary Jesus Crispin “Boying” Remulla sa social media — hindi dahil sa bagong polisiya, kundi dahil sa mga alegasyon at akusasyong kumakalat tungkol sa diumano’y maling impormasyon o “peyknews” na iniuugnay sa kanya ng ilang netizens.
Sa Facebook, X, at TikTok, sunod-sunod ang mga komento, vlog, at edits na nagsasabing dapat umanong maglabas ng public apology si Boying Remulla. Hindi dahil napatunayan ang isang partikular na kasalanan, kundi dahil maraming Pilipino ang nakakaramdam ng pagod at pagkalito sa magkaibang bersyon ng mga impormasyon na nauugnay sa ilang isyung pambansa. Ang “peyknews” na binabanggit ay hindi isang tiyak na pangyayari — kundi isang simbolo ng kawalan ng tiwala.
Bakit Biglang Umingay ang Isyu?
Sa panahon ngayon, mas mabilis pang kumalat ang impormasyon kaysa magbukas ang isang telebisyon. Isang mali, isang sipi, isang clip na putol, at pwede itong maging “katotohanan” sa mata ng publiko. Maraming kritiko ang nagtatanong:
“Bakit parang may mga pahayag na nagbabago depende sa audience?”
May ilan na nagsabi na tila may ilang pahayag na diumano’y hindi tugma sa datos na hawak ng ibang institusyon. Ngunit mahalaga ring tandaan: hindi lahat ng alegasyon ay katotohanan.
At dito papasok ang problema — sa kawalan ng malinaw na paliwanag, sumisingaw ang haka-haka.
Ang Reaksyon ng Bayan
Kapansin-pansin na ang pinaka-malakas na boses sa isyu ay hindi galing sa tradisyunal na media.
Kundi mula sa karaniwang Pilipino:
Mga estudyante na pagod nang sa tuwing may balita ay may kalituhan
Mga propesyunal na naghahanap ng malinaw na pamantayan sa komunikasyon ng gobyerno
At mga mamamayang naniniwalang ang katotohanan ay hindi dapat pinipili — kundi ipinapakita
Sa mga komento online:
“Hindi namin sinasabing may kasalanan — ang hinihingi lang namin ay linaw.”
“Kung walang tinatago, bakit hindi magsalita nang diretso at buo?”
“Kung may pagkakamali man, bakit hindi humingi ng tawad? Tao lang naman.”
Ang mga linyang ito ay nagpapakita ng ugat ng problema — hindi galit, kundi frustration.
Ang Imahe, Ang Kapangyarihan, At Ang Salita
Sa politika, ang salita ay sandata.
Isang maling pahayag — maaari itong sumabog.
Isang tamang paliwanag — maaari itong magpatahimik ng buong bansa.
Maraming analista ang nagsasabing habang lumalaki ang presensya ng social media, mas nagiging obligasyon ng mga opisyal na magsalita nang malinaw, direkta, at walang pasikot-sikot.
Hindi sapat ang “press release.”
Hindi sapat ang “spokesperson.”
Ang publiko ngayon ay naghahanap ng pananagutan — accountability — mula mismo sa pinanggagalingan ng pahayag.
Public Apology: Kailangan Ba Talaga?
Dito naghihiwalay ang mga pananaw.
May mga nagsasabing:
Ang paghingi ng tawad ay hindi tanda ng kahinaan, kundi tanda ng liderato.
Ngunit may iba ring naniniwalang:
Kung wala namang kumpirmadong maling gawain, bakit kailangan mag-sorry?
Kaya ang tunay na tanong ay hindi “Nagkamali ba?”
Kundi “May sapat bang paliwanag na naibigay sa publiko?”
Sa Huli — Sino ang Kailangan Magpasya?
Hindi media.
Hindi influencer.
Hindi troll farm.
Ang taong-bayan.
At para makapagdesisyon ang taong-bayan, kailangan nila ng malinaw, kumpleto, at tapat na impormasyon.
Hangga’t wala iyon, magpapatuloy ang usok — kahit wala pang apoy na nakikita.
✅ Kết thúc bài báo – Call to Reflection
Sa panahon na puno ng ingay, ang pinakamahalagang bagay ay hindi lakas ng sigaw — kundi linaw ng salita.
Kung tunay na ninanais ng sinuman na magkaroon ng tiwala ang publiko, ang sagot ay hindi pag-iwas, kundi pagharap.
At doon magsisimula ang tunay na pag-unawa.
