I. Ang Gabi ng Panganib

Magsisimula tayo noong Miyerkules ng gabi, bandang 10:47PM. Uuwi na sana ako mula sa isang late meeting. Ang kalsada ay tahimik, masyadong tahimik para sa isang lugar na karaniwang puno ng maingay na tricycle at usok mula sa ihawan. Pero sinong mag-aakala na sa mismong katahimikan—doon pala magkakaroon ng delubyo.

Habang binabagtas ko ang makipot na eskinita, napansin kong may limang lalaki sa dulo ng kalsada. Payat, nanginginig, at may mga matang parang laging may hinahanap na hindi nila makita. Mas lumapit pa ako, hindi sinasadyang maulinigan ang bulong ng isa:

“’Yan na siya… ’yan na yung sinabi ni boss…”

Napahinto ako. Hindi ko kilala ang “boss” na tinutukoy nila, pero ramdam ko sa hangin ang hindi magandang balita. Ilang segundo lang, bigla silang kumilos—mabilis, parang gutom na gutom. Isa sa kanila, may hawak na bote. Yung isa, may kutsilyo.

Nanginig ang kamay ko. Hindi dahil malamig ang gabi. Kundi dahil alam kong kahit isang maling galaw ko lang, pwedeng matapos ang kwentong ito bago pa man magsimula.

“Boss, siya nga! Kunin mo na!” sigaw ng isa.

Pero bago pa sila makalapit nang husto, may dumating na dalawang motor—naka-helmet, naka-jacket, hindi mo makilala ang mukha. Huminto sila sa pagitan namin.

At doon ko narinig ang linyang hindi ko na malilimutan:

“Umalis kayo. Hindi pa oras niya.”

Oras? Sino may oras? Para sa ano? Bakit alam nila ang tungkol sa akin?

At bakit may nagtatanggol sa akin… mula sa mga adik na mukhang pinadala para sa isang misyon?

Hindi ko alam. Pero ang gabing iyon ang nagbukas ng tanong na magdadala sa akin sa pinakamalaking rebelasyon ng taon.

II. Ang Lihim na Pag-uusap

Kinabukasan, tila may sumunod sa akin. May itim na sasakyang SUV na parang laging nasa likuran ko—hindi masyadong malapit, hindi rin masyadong malayo. Para bang pinapanood lang nila ako.

Hanggang sa isang araw, may natanggap akong mensahe mula sa isang unknown number:

“Kung gusto mong malaman kung bakit ka target, pumunta ka sa warehouse sa Parañaque. 11PM. Huwag kang magsasama kahit sino.”

Sino ba namang hindi matatakot? Pero sino rin ba namang hindi magiging curious?

At dahil gusto kong malaman kung bakit may gustong kumuha ng buhay ko, pumunta ako. Tahimik ang lugar, malaki, abandonado. Pero sa gitna ng dilim may isang lalaking nakatayo—matangkad, naka-hoodie, at halatang iniiwasang makilala.

“Hindi ka dapat kasama sa gulong ’to,” sabi niya. “Pero dahil muntik ka nang madali kagabi, kailangan mo nang malaman…”

Napalunok ako.

“Kailangan mo nang malaman na may malaking galaw sa gobyerno na hindi ipinapaalam sa tao. May meeting next week. Si Remulla… bibisita kay Romualdez.”

“Ano naman ang kinalaman ko doon?” tanong ko.

“Lahat,” tugon niya.

“May grupo na ayaw matuloy ang pagkikita nila. At ang pag-atake sa’yo kagabi… isang mensahe lang iyon. May nakakita sa’yo, may narinig ka o may nakuha ka—kahit hindi mo alam.”

Hindi ko alam kung guni-guni ko lang pero parang lumamig ang paligid.

“Kung hindi mo aalamin ang kuwento, baka hindi ka na umabot sa susunod na linggo.”

At bigla siyang umalis. Iniwan akong mas maraming tanong kaysa sagot.

III. Ang Paghahanap sa Katotohanan

Simula noon, hindi na ako nakatulog nang maayos. Parang may humahabol sa akin sa bawat sulok ng anino. Pero mas malakas ang kagustuhan kong malaman kung ano ba talaga ang nangyayari.

Naghanap ako ng impormasyon. Mga dokumento. Mga leaks. Mga usap-usapan. At isang gabi, nakakuha ako ng access sa isang insider mula mismo sa loob ng administrasyon.

Sabi niya:

“Hindi simpleng courtesy visit lang ang gagawin ni Remulla. May dala siyang dokumentong puwedeng magbago sa balangkas ng kapangyarihan. At ayaw ng ilang tao na makarating ’yan kay Romualdez.”

Anong documento iyon? Hindi niya sinabi. Pero ang clue niya lang:

“Kapag nalabas ang papel na ’yon, may mawawasak. At may aangat.”

Hindi ko alam kung sino ang “mawawasak.” Hindi ko alam kung sino ang “aangat.” Pero ang malinaw: may malaking nangyayaring hindi nakikita ng taumbayan.

At dahil hindi nila ako kayang patahimikin noong gabing muntik na nila akong lapitan, mas hindi nila ako mapapatigil ngayon.

IV. Ang Kapangyarihan sa Likod ng Takot

Habang papalapit nang papalapit ang araw ng pagbisita ni Remulla, lalong tumitindi ang tensyon. Lalong dumadami ang mga taong misteryosong nagmamasid sa akin. May mga numerong hindi ko kilala na paulit-ulit tumatawag. May naglalakad sa tapat ng bahay ko na palihim na sumusulyap.

Para bang alam nilang may hawak akong impormasyon.

Para bang alam nilang malapit ko nang pagdugtung-dugtungin ang puzzle.

At habang papalapit ang araw ng lihim na pag-uusap ng dalawang bigating pangalan na iyon, lalo ring lumilinaw sa akin na ang gabing pinagtangkaan ako ay hindi simpleng krimen. Isa itong pahiwatig mula sa mga taong natatakot sa katotohanan.

V. Ang Tanong

Bakit ako?

Hindi ako pulitiko. Hindi ako kilalang personalidad. Pero napag-alaman ko ang isang bagay—may video pala akong nakunan ilang oras bago ang insidente. Isang video sa kabilang kalsada, kung saan may dalawang lalaking nag-uusap.

At sa video na iyon… may binabanggit silang pangalan.

Pangalang hindi ko dapat narinig.

Pangalan ng taong ayaw nilang malantad ang papel sa galawang magaganap next week.

Ngayon alam ko na kung bakit muntik na nila akong kunin.

At ang mas masakit? Ang taong narinig ko sa video… ay konektado sa isang opisina na nakapalibot sa isa sa dalawang opisyal na magtatagpo.

Hindi ko muna isusulat ang pangalan dito—dahil delikado.

Pero sapat nang sabihin: hindi sila basta-basta.

VI. Ang Final Warning

Dumating ang mensahe kagabi:

“Huwag ka nang makialam. Last warning.”

Pero huli na.

Nagsimula na ang kwento.

At hindi na ako titigil hangga’t hindi ko nalalaman lahat.

At hangga’t hindi ko naibabahagi sa inyo ang buong katotohanan.

VII. Abangan ang Pagputok ng Balita

Next week, magaganap ang isang meeting na maaaring magbago sa direksyon ng bansa. At kung totoo ang dokumentong iyon…

May malaking gulong paparating.

At may taong desperadong ayaw itong mangyari.

At alam kong hindi ako ang una nilang target.

Pero sana… ako na ang huli.