Ang Pag-ibig ay Hindi Namamatay: Ang Kuwento ng Dalawang Ulila at ng Isang Rancher na Natuklasan ang Kahulugan ng Pamilya
Sa gitna ng malawak at luntian na kapatagan, mayroong mga kwento na naghihintay na tuklasin. Minsan, ang pinakamahalagang aral sa buhay ay matatagpuan sa pinakamasakit na paraan. Ang kwento nina Samuel at Anna, dalawang batang ulila na nawalan ng pamilya, ay isang matinding paalala na ang pag-ibig ay hindi namamatay, at na ang tunay na pamilya ay hindi kailanman tungkol sa dugo, kundi sa pagmamahal. Ito ang kwento ng dalawang bata na binago ang buhay ng isang taong puno ng galit at sakit.
Nagsimula ang kanilang kwento sa isang madilim at malamig na umaga. Matapos mawala ang kanilang mga magulang, si Samuel at Anna ay walang malapitan. Magkasama silang naglakbay sa bawat sulok, naghahanap ng kanlungan mula sa kalupitan ng mundo. Ang kanilang mga mata ay puno ng takot, at ang kanilang mga puso ay puno ng pangungulila. Sa bawat kalsada na kanilang nilakaran, sila ay tila mga anino, walang patutunguhan, at walang pag-asa.
Isang araw, sa kanilang paglalakbay, nakarating sila sa isang malaking rancho. Ang rancho ay pag-aari ng isang lalaki na nagngangalang Mr. Alexander, isang lalaki na mayroong sariling mga demonyo. Matagal na niyang sinara ang kanyang puso matapos mawala ang kanyang pamilya sa isang trahedya. Siya ay nabuhay sa isang mundo na puno ng kalungkutan, at ang kanyang mga mata ay walang emosyon. Ngunit ang pagdating nina Samuel at Anna ang siyang magiging daan upang muli niyang maramdaman ang init ng pagmamahal.
Sa una, si Alexander ay malamig sa mga bata. Hindi niya gusto ang presensya nila. Ngunit sa paglipas ng panahon, nakita niya ang kabutihan sa puso ni Samuel, na sa kabila ng kanyang kalungkutan, ay nanatiling matapang at puno ng pag-asa. Ang walang muwang na ngiti ni Anna ay nagpabago sa kanyang pananaw. Unti-unti, bumabagsak ang mga pader na kanyang itinayo sa kanyang puso. Nagsimula siyang mag-alaga sa mga bata, na parang sarili niyang pamilya.
Ngunit ang mga cowhands ni Alexander ay hindi sang-ayon. Nakita nila ang mga bata bilang isang pasanin, at nagsimula silang maging masama kay Samuel. Dahil dito, ang dating matapang na si Samuel ay nagsimulang mawalan ng pag-asa. Ang kanyang kalungkutan ay nakita ni Alexander, at sa sandaling iyon, nagdesisyon siyang ipagtanggol ang mga bata.
Isang araw, may mga estranghero na nagtangkang kuhanin ang mga bata. Sila ay mga taong walang awang naghahanap ng mga ulila upang gawing alipin. Ngunit hindi ito pinayagan ni Alexander. Sa gitna ng laban, pinrotektahan niya ang mga bata at walang takot na sinabi sa mga estranghero, “Sila ay pamilya ko na. At hindi ko hahayaan na kuhanin niyo sila sa akin.” Ang mga salitang ito ay tila isang himala para kina Samuel at Anna. Naramdaman nila na sa wakas, mayroon na silang isang tunay na pamilya.
Mula noon, nagkaroon sina Samuel at Anna ng bagong tahanan. Ang dating malamig at walang emosyong si Alexander ay naging isang mapagmahal na ama sa kanila. Tinuruan niya si Samuel na maging isang matapang na lalaki, at tinuruan niya si Anna na maging isang masaya at puno ng buhay. Ang rancho ay naging isang tahanan, puno ng pagtawa, pagmamahal, at pag-asa.
Ang kwento nina Samuel at Anna ay isang patunay na ang pag-ibig ay ang tanging bagay na nagbibigay sa atin ng tunay na kaligayahan. Minsan, ang pamilya ay hindi tungkol sa dugo, kundi sa pagmamahal na ibinibigay natin sa mga taong nangangailangan. Ito ay isang kwento na nagtuturo sa atin na sa bawat pighati, mayroong pag-asa, at sa bawat kalungkutan, mayroong pagmamahal na naghihintay na matuklasan.
