PINAY NA NAKAMIT ANG AMERICAN DREAM, BIGLANG PINADEPORT: ISANG KUWENTO NG PANGARAP, SAKRIPISYO, AT PAGKAWALA
Sa mata ng maraming Pilipino, ang Amerika ang lupang pangako. Dito nakatanim ang pangarap ng mas maayos na buhay, magandang edukasyon, at mas malaking oportunidad para sa pamilya. Ngunit para kay Esther Suleiman, isang Pinay na 25 taon nang naninirahan sa Lancaster, Pennsylvania, ang pangarap na tinatawag na “American Dream” ay nauwi sa bangungot nang siya ay biglaang dinakip ng Immigration and Customs Enforcement (ICE) at tuluyang pinalayas pabalik ng Pilipinas.
MULA SA SIMPLENG SIMULA HANGGANG AMERICAN DREAM
Si Esther ay dumating sa Amerika kasama ang kanyang asawang si Albert gamit lamang ang tourist visa. Tulad ng libu-libong kababayan, ang kanilang unang hakbang ay puno ng pangamba. Ngunit sa kabila ng lahat, nakahanap sila ng paraan para makapagsimula. Si Albert, na isang draftsman, ay nagkaroon ng trabahong nagbibigay ng maayos na kita. Unti-unti nilang nabuo ang kanilang pamilya at nagkaroon ng tatlong anak—sina Sanji, Sandra, at Samuel.
Para sa maraming nakakakilala sa kanila, ang pamilyang Suleiman ay larawan ng tagumpay. Hindi marangya, ngunit kontento. Aktibo sila sa simbahan, nakikibahagi sa komunidad, at pinalaking mabuti ang kanilang mga anak. Sa social media, kadalasang komento ng mga tao: “Ito ang tunay na American Dream.”
ISANG BIGLAANG PAGBABAGO NG KAPALARAN
Ngunit nagbago ang lahat nang pumanaw si Albert noong 2015. Naiwan si Esther bilang tanging haligi ng tahanan. Sa kabila ng kalungkutan, pinilit niyang bumangon para sa kanyang mga anak. Nakapagtapos ang mga ito ng pag-aaral at nakahanap ng disenteng trabaho. Akala ng lahat, ligtas na silang magpapatuloy sa tahimik na buhay.
Hanggang dumating ang Agosto 2025. Habang nagmamaneho si Esther kasama ang isang bata, pinatigil siya ng pulis dahil sa kakulangan ng driver’s license at hindi paggamit ng car seat. Karaniwang violation lamang sana ito, ngunit dito nagsimula ang pagbagsak. Gamit ang kanyang pangalan, natuklasan ng awtoridad na may nakabinbin siyang final removal order mula pa noong 2011 dahil sa pagiging “illegal alien.”
ANG PAG-ARESTO AT PAGKA-SHOCK NG PUBLIKO
Noong Agosto 4, dinakip siya ng ICE. Mabilis kumalat ang balita sa komunidad ng Lancaster. Hindi makapaniwala ang mga tao—isang ina na 25 taon nang nakatira sa Amerika, kilala sa simbahan at komunidad, ay bigla na lamang mawawala. Ang kanyang anak na si Sanji ay agad dumulog sa social media, nananawagan ng tulong. Sa loob lamang ng 24 oras, bumuhos ang suporta mula sa mga kaibigan, kapitbahay, at kahit hindi kilala. Nagbukas sila ng GoFundMe na nakalikom ng halos ₱4.5 milyon para sa abogado.
Ngunit kahit gaano karaming tao ang sumuporta, iba ang timbangan ng batas. Noong Agosto 15, tumawag si Esther sa kanyang mga anak gamit ang sariling cellphone. Akala ng lahat, magandang balita. Subalit sa kabilang linya, umiiyak si Esther: nasa JFK Airport na siya, nakaposa, at ilang oras na lang ay lilipad na pauwi sa Pilipinas.
ANG SAKIT NG PAGKAWALA
Walang text, walang email, walang abiso mula ICE. Para sa kanyang mga anak, ito ang pinakamasakit. Hindi nila inasahan na sa gitna ng laban, ganoon kabilis ang paghatol. “Parang kriminal,” ang paglalarawan nila, habang ikinukuwento kung paanong inalalayan ng ahente si Esther papasok ng eroplano.
Ayon sa Department of Homeland Security, malinaw ang dahilan: si Esther ay pumasok gamit ang tourist visa na nag-expire noong 2000. Hindi siya umalis, hindi rin nagproseso ng tamang papeles sa tamang oras. Bukod dito, lumabas sa record na minsan siyang kinasuhan ng theft—isang bagay na lalong nagpabigat sa kanyang kaso.
MGA TANONG NA WALANG SAGOT
Ngunit para sa mga anak at kakilala niya, hindi iyon sapat na dahilan upang tratuhin siya na para bang “worst criminal.” Marami ang nagtatanong: bakit hindi siya binigyan ng pagkakataong tapusin ang proseso ng green card na sinimulan na niya? Bakit hindi isinasaalang-alang ang 25 taon niyang kontribusyon sa komunidad?
Para sa iba, malinaw na epekto ito ng mahigpit na immigration policies ng administrasyon ni Donald Trump. Ang dating prayoridad na “worst of the worst criminals” ay tila lumawak upang isama ang sinumang illegal immigrant, gaano man kaliit ang nilabag.
REAKSIYON NG KOMUNIDAD AT POLITIKA
Maging ilang lokal na pulitiko sa Pennsylvania ay nanawagan ng tulong para kay Esther. Ngunit sa huli, hindi rin ito nakapigil sa deportation. Sa Pilipinas, sinalubong siya ng mga kamag-anak—masaya ngunit malungkot, sapagkat naiwan sa Amerika ang kanyang tatlong anak na ngayon ay kailangang mabuhay nang walang ina.
Sa social media, umani ng libo-libong reaksyon ang kaso. May mga nagsasabing ito ay leksyon—na kailangang sumunod sa batas, gaano man kahirap. Ngunit mas marami ang nakiramay at nagsabing masyadong malupit ang sistema.
HIGIT PA SA ISANG KUWENTO NG DEPORTATION
Ang kuwento ni Esther ay hindi lamang tungkol sa isang Pinay na na-deport. Isa itong paalala kung gaano kahirap ang buhay ng mga migranteng Pilipino sa Amerika. Kahit gaano kalaki ang naitatag na pamilya, kahit gaano kabuti ang reputasyon, isang maling hakbang o naantalang papel lamang ang pwedeng magwasak sa lahat.
Para sa mga anak ni Esther, ang laban ay hindi pa tapos. Patuloy silang naniniwala na balang araw, muling magkakasama sila ng kanilang ina—kung hindi man sa Amerika, ay sa lupaing dati pa nilang tinawag na tahanan.
Sa dulo, ang American Dream ay nananatiling pangarap—isang pangarap na para kay Esther, biglang naglaho, iniwan siya ng sugat na hindi madaling maghilom.
