Sa ilalim ng mga ilaw ng lungsod, isang pangalan ang bumabalik-balik sa bulungan ng mga makapangyarihan: Jun Jirang. Kilala siya hindi bilang isang simpleng babae, kundi bilang isang alamat ng panlilinlang—isang henyo na may utak na singtalas ni Einstein at kakayahang magbago ng anyo na parang bituin sa pelikula.

Ngunit hindi siya isang ordinaryong mandaraya. Hindi niya nilalapitan ang mahihirap, hindi siya kumakain ng pawis ng mga dukha. Sa halip, tinatarget niya ang mga buwaya—mga tiwaling pulitiko, warlord, trumpo ng lipunan at mga tiwaling negosyante. Ang bawat misyon niya ay parang isang chess game, at siya ang reyna na hindi kailanman pumapalya.

Isang gabi, sa isang mumunting laundry shop, nakaupo si Jirang habang pinagmamasdan ang paikot-ikot na washing machine. Habang nag-aantay, nagmumuni-muni siya. “Ang buhay ng tao, parang labada. Marumi, paulit-ulit, kailangang hugasan. Pero ang dumi ng mga makapangyarihan—hindi matatanggal sa simpleng sabon. Kailangan silang iligpit.”

Habang iniisip niya ito, lumabas sa TV ang balita tungkol kay Gupansu, isang “hari” ng crypto scam na milyon ang naloko. Nahuli ito, pero ang parusa ay katawa-tawa: ilang taon lang sa kulungan. Napangisi si Jirang. “Mga ganid na gaya niya—sila ang dapat kong linisin.”

At dumating ang pagkakataon.

Kasama ang kanyang mga kasabwat—si Doc Pi, ang mapanlinlang na “spiritual adviser,” at si Waran, ang glamorosang may-ari ng isang sikat na casino—gumawa sila ng isang planong magpapabagsak kay Bich Hoa, isang pekeng manghuhula na nanghuhuthot ng pera sa mga mahihirap.

Una, ipinadala nila ang isang inang hikahos at ang kanyang anak sa harap ng pekeng albularya. Agad nitong sinabi na may masamang espiritu sa bata, at kailangan ng malaking halaga para sa ritwal. Hindi nagtagal, nakuha ng manghuhula ang pera at dumiretso sa casino ni Waran para gastusin.

Dito nagsimula ang tunay na laro.

Si Waran, bihasa sa baraha, ngumiti habang pinapapasok si Bich Hoa at ang kanyang kasintahang si Doc Pi. Sa mesa ng sugal, tila sila’y mga hari—pumapabor ang swerte sa kanila, dahil nga nabayaran nila ang dealer. Nakalap nila ang milyon-milyong piso mula sa casino.

Ngunit iyon ang eksaktong nais ni Jirang.

Sa gitna ng kasayahan, biglang nagbago ng dealer. Si Waran mismo ang umupo, iniikot ang dice sa kanyang mga daliri. Ngumiti siya at nagdeklara: “Ito ang huling laban.” Si Bich Hoa, sakim at sabik, tumaya ng lahat.

Pagbagsak ng dice—pumabor ito kay Bich Hoa. Siya’y nagbunyi, akala’y nanalo ng napakalaking halaga. Pero bago niya makuha ang pera, pumasok ang mga pulis, sumigaw at nagpakilala. Ngunit hindi totoong pulis ang mga iyon—isa lamang itong dula-dulaan na isinulat ni Jirang.

Sa isang iglap, ang buong sirkus ng casino ay naging entablado. Ang mga manonood, mga sugarol, maging ang guwardiya—lahat sila ay kasabwat. Habang abala si Bich Hoa sa kaguluhan, tumakas siya dala ang isang maleta na akala niya’y puno ng salapi. Sa labas, nang binuksan niya ito, puro papel na pera sa libing ang laman.

Isang malaking suntok ng hustisya mula kay Jirang.

Ngunit hindi doon nagtapos ang lahat. Habang nagtatawanan ang grupo ni Jirang sa tagumpay, isang bagong balita ang dumating. Si John Tesu, isang kilalang “philanthropist,” ay lumabas sa TV, pinupuri dahil sa kanyang mga donasyon at proyekto. Pero alam ni Jirang ang katotohanan: isa itong trumpo ng lipunan, isang loan shark na pumapatay ng mga pangarap.

“Narito na ang susunod nating target,” bulong ni Jirang, sabay tungga ng alak.

Mabilis siyang gumawa ng plano: gagamitin nila ang imahe ni Guo, ang matagal nang kasamahan na bihasa sa disguise, bilang isang spoiled rich kid. Siya ang pain. Samantalang si Jirang, magpapanggap bilang isang flight attendant. Sa ibabaw ng ulap, sisimulan nila ang kanilang bagong laro laban sa pinakamapanganib na kalaban na nakaharap nila.

Ngunit may isang problema: si Tesu ay hindi basta-basta. Mayroon siyang mga mata na parang ahas, kayang makita ang pinakamaliit na pagkakamali. Sa isang sulyap lang, nadiskubre niyang peke ang kwento ni Guo.

At doon, nagsimula ang pinaka-mapanganib na eksena.

Hawak ni Tesu ang baril, nakatutok sa bibig ni Guo. “Sino ka? At sino ang nagpadala sa inyo?” sigaw niya. Sa likod ng kanyang ngiti, ramdam ni Jirang ang malamig na pawis sa kanyang batok. Ito na ang pinakamatinding laban sa kanyang buhay.

Ngunit gaya ng dati, may sikreto siyang nakatago—isang galaw na kahit si Tesu ay hindi handa.

At doon, natapos ang unang kabanata ng alamat ng nagniningas na henyo ng panlilinlang—si Jun Jirang.