Sa ilalim ng kumukutitap na mga ilaw ng Seoul, nakatayo si Rebecca, isang babaeng may malamig na titig at mga hakbang na parang musika ng kamatayan. Siya ang pinakamahigpit na alas ng Khadis, isang pribadong organisasyon ng espiya at mamamatay-tao na may malawak na impluwensya mula Amerika hanggang Asya.

Ngayon, isang misyon ang nakataya: patayin si Mikapop, ang ambasador ng Russia sa South Korea.

Ang Simula ng Misyon

Bihis bilang isang buntis, dahan-dahan siyang lumapit sa engrandeng salu-salo kung saan nakikipag-inuman at nagbabatian ang mga diplomat. Pinagmasdan siya ng mga guwardiya, ngunit ang kaniyang payat na anyo at kunwaring mahina ay hindi nagbigay ng hinala.

“Miss, ayos ka lang ba?” tanong ng isang guwardiyang mabait, nang makita siyang bahagyang nanghihina.

Tumango si Rebecca, mahina ang boses, “Medyo mababa ang sugar ko…”

Agad na umalis ang guwardiya upang kumuha ng inumin. Subalit sa sandaling iyon, mabilis na kinuha ni Rebecca ang maliit na teleponong may nakatagong lason. Paglapit ng inumin sa mesa ni Mikapop, isang bahid ng kemikal ang kumapit. Ilang segundo lang—nangingisay ang diplomat, bumagsak sa sahig.

Nagkagulo. Ang mga ilaw ay kumurap, at ang mga sigaw ay umalingawngaw. Sa gitna ng kaguluhan, tinungo ni Rebecca ang elevator upang makatakas.

Ang Pag-atake

Ngunit pagbukas ng pinto, sinalubong siya ng isang guwardiya. Mabilis itong sumugod, may dalang patalim. Tinuhog nito ang kaniyang tiyan—subalit tumagos lamang ito sa pekeng tiyan na ginamit bilang disguise.

Nagbalikwas si Rebecca, hinawakan ang pulso ng kalaban, inikot at isinaksak pabalik ang patalim. Bumulwak ang dugo, at bumagsak ang lalaki.

Huminga nang malalim si Rebecca, pinahid ang dugo sa kaniyang pisngi, at pinindot ang pindutan ng elevator. Ngunit bago pa man siya makababa, bumukas ang pinto—at isang malamig na tinig ang narinig niya.

“Rebecca.”

Ang Pagkagulat

Sa harap niya ay isang lalaking may matalim na tingin. Ang buhok nito’y may bahid na ng puti, at ang presensya nito’y parang apoy na matagal nang nakatago.

Nanigas si Rebecca. Ang tinig, ang mukha—hindi siya maaaring magkamali.
“…Papa?” bulong niya.

Si David, ang taong inakalang matagal nang patay sa isang misyon siyam na taon na ang nakalipas. Ang kanyang sariling ama, ngayon ay humaharang sa kanyang daan.

“Umalis ka sa organisasyon, Rebecca,” mariing wika ni David. “Ginagamit ka lang nila. At ngayon, gusto nilang patayin ako—dahil ako ang tunay na target mo.”

Parang pinunit ang dibdib ni Rebecca. Ang lahat ng taon ng pagsasanay, dugo, at sakripisyo—lahat pala’y isang malaking kasinungalingan.

Ang Pag-aalinlangan

Ngunit bago siya makasagot, narinig nila ang pagputok ng mga baril. Mga armadong tauhan ng Khadis ang dumating, pinamumunuan ni Juno, ang babaeng lider na matagal nang tinitingala ni Rebecca.

“Rebecca, lumayo ka riyan!” utos ni Juno. “Ibigay mo siya sa amin. Traidor si David, siya ang pumatay sa iyong ina!”

Nanlabo ang paningin ni Rebecca. Ang mga alaala ng pagkamatay ng kanyang ina ay muling bumalik, ngunit wala ni isang ebidensya noon. Ngayon, dalawang bersyon ng katotohanan ang nagsasalpukan:

Ang ama niyang buháy na nagsasabing ginamit lamang siya.
At ang pinuno niyang si Juno, na matagal na niyang pinagkakatiwalaan.

Ang Labanan

Nagkagulo ang paligid. Pumutok ang mga baril, at napilitang makipaglaban si Rebecca upang ipagtanggol ang kanyang sarili. Hindi niya alam kung kanino siya papanig.

Si David ay mabilis, parang hindi tumanda. Gamit ang dalawang baril, pinatay nito ang ilang tauhan ng Khadis. Samantala, si Juno ay nag-utos ng walang habas na pag-atake.

“Rebecca, pumili ka!” sigaw ni David habang pinapaputukan ang mga kalaban.

Ngunit hindi makakilos si Rebecca. Ang puso niya’y hati: ang organisasyong nagpalaki sa kanya, o ang amang matagal na niyang pinanabikan.

Ang Katotohanan

Sa gitna ng labanan, nabunton si Juno at si David sa iisang lugar. Doon, isiniwalat ni David ang matagal nang sikreto:
“Rebecca, hindi ako ang pumatay sa ina mo. Si Juno ang nagplano ng lahat! Siya ang nagtaksil sa akin, siya ang nagtanim ng kasinungalingan!”

Ngumiti ng malamig si Juno. “At naniwala ka pa rin sa kanya, Rebecca? Tingnan mo kung gaano siya kagaling magsinungaling. Ako ang nagligtas sa’yo nang iwanan ka niya!”

Nayanig si Rebecca. Ang isip niya’y parang guguho. Ang dalawang haligi ng kanyang buhay—parehong naglalaban, parehong may bahid ng kasinungalingan.

Ang Huling Desisyon

Isang bala ang dumaan malapit sa kanyang pisngi. Isa pang guwardiya ang sumugod, at sa likod ng putok ng baril, biglang sumigaw si David:
“Rebecca, tumakbo ka!”

Ngunit imbes na tumakbo, itinaas ni Rebecca ang kanyang baril. Ang kanyang mga kamay ay nanginginig, ang kanyang mga mata ay puno ng luha. Sino ang kanyang babarilin?

Tahimik ang lahat sa isang iglap.

Isang putok.

Bumagsak si Juno, ang dugo’y bumukal mula sa kanyang dibdib. Nakatitig ito kay Rebecca, puno ng pagtataka at galit. “Taksil ka…” bulong niya bago tuluyang nalagutan ng hininga.

Si David ay lumapit, mahigpit ang pagkakahawak sa balikat ng anak niya. “Tama ang ginawa mo, anak. Ngayon, malaya ka na.”

Ang Pagkatapos

Ngunit hindi malaya si Rebecca. Sa kanyang dibdib, isang bigat ang hindi maalis. Pinatay niya ang babaeng itinuring niyang ina, at pinili ang ama na minsan nang iniwan siya.

Habang lumalabas sila sa gusali, tanging apoy at sirena ang naiwan. Ang Khadis ay hindi pa tapos; tiyak na hahabulin sila. Ngunit sa gabing iyon, isang bagong kabanata ang nabuksan para kay Rebecca.

Isang babae na dating mamamatay-tao ng isang organisasyon—ngayon ay anak na muling natagpuan ang kanyang ama.

Ngunit sa kanyang isipan, isang tanong ang paulit-ulit:
Kung kaya niyang traydorin ang organisasyon para sa kanyang ama… kaya rin ba siyang traydorin ng kanyang ama balang araw?

At doon, nagsisimula ang mas masalimuot na laro ng katotohanan at pagtataksil.