Sa kasaysayan ng pelikulang Pilipino, si Magdalena “Maggie” de la Riva ay isang pangalan na hindi malilimutan. Isang rising star noong dekada ’60, siya ay naging simbolo ng tapang at katatagan matapos ang isang trahedya na nagbukas ng mata ng buong bansa sa mga isyu ng karapatan ng kababaihan at hustisya.
Ang Trahedya ng 1967
Noong Hunyo 26, 1967, habang pauwi si Maggie mula sa ABS-CBN studio, siya ay inabduct at ginahasa ng apat na kalalakihang mula sa mga kilalang pamilya: sina Jaime José, Edgardo Aquino, Basilio Pineda Jr., at Rogelio Sevilla Cañal. Dinala siya sa isang motel sa Pasay City, kung saan siya ay pinagsamantalahan at tinortyur. Ang insidenteng ito ay naging isa sa pinakamalalaking isyu ng karahasan laban sa kababaihan sa bansa.
Ang Laban para sa Hustisya
Sa kabila ng matinding trauma, hindi pinalampas ni Maggie ang pagkakataong ipaglaban ang kanyang karapatan. Sa tulong ng kanyang pamilya at mga abogado, nagsampa siya ng kaso laban sa mga salarin. Ang korte ay nagdesisyon na ang mga akusado ay nagkasala ng pang-aabuso at pwersahang pagdukot, at sila ay hinatulan ng kamatayan sa pamamagitan ng electric chair. Ang hatol na ito ay ipinatupad noong Mayo 17, 1972, sa direktang utos ni Pangulong Ferdinand Marcos, at ang buong proseso ay isinahimpapawid sa radyo, na nagbigay-diin sa seryosong pagtingin ng gobyerno sa ganitong uri ng krimen.
Ang Epekto sa Lipunan at Kultura
Ang kaso ni Maggie de la Riva ay nagbigay daan sa mas malawak na diskurso tungkol sa karapatan ng kababaihan at ang pangangailangan ng mas mahigpit na batas laban sa karahasan. Ang kanyang tapang ay naging inspirasyon sa marami, at ang kanyang kwento ay naipakita sa pelikulang “The Maggie de la Riva Story: God… Why Me?” noong 1994, kung saan ginampanan siya ni Dawn Zulueta. Ang pelikula ay nagbigay liwanag sa madilim na bahagi ng kanyang buhay at nagbigay pugay sa kanyang lakas ng loob.
Ang Pagbangon at Pagpapatawad
Sa kabila ng lahat ng naranasan, si Maggie ay patuloy na nagpatuloy sa kanyang buhay at karera. Sa isang panayam noong 2017, sinabi niyang bagamat siya ay nagpatawad na, hindi ibig sabihin nito ay hindi na dapat managot ang mga salarin. Ayon pa niya, “I’ve already forgiven, but forgiveness does not mean that you will not allow the law to take its course.” Ang kanyang kwento ay patunay na ang tunay na lakas ay hindi nasusukat sa pisikal na anyo, kundi sa tibay ng loob at sa kakayahang magpatawad at magpatuloy.
