LUHA NI SYLVIA SANCHEZ SA MMFF: Tagumpay ng ‘I’m Perfect’ Hinarap ang Matinding Pamba-bash at Pananahimik sa Isyu ng Pamilya

 

Nang ianunsyo ang mga opisyal na kalahok sa inaabangang 2025 Metro Manila Film Festival (MMFF), naging sentro ng atensyon ang isang babaeng sa kabila ng matinding tagumpay ay hindi napigilang bumuhos ang luha—si Sylvia Sanchez. Ang kanyang emosyon ay hindi lamang bunga ng kagalakan, kundi tila isa ring pag-iyak sa gitna ng unos na matagal nang humahabol sa kanyang pamilya. Sa kanyang unang pampublikong paglabas matapos ang sunud-sunod na pamba-bash online, nagbigay siya ng isang matapang at makabagbag-damdaming pahayag na tumagos sa puso ng bawat Pilipino. Ang kanyang pelikulang “I’m Perfect,” isang obrang may malaking puso, ay hindi lang nagbigay liwanag sa entablado ng MMFF, kundi nagsilbing sagot sa lahat ng kanyang kritiko.

Ang Tagumpay na Puno ng Pawis at Luha

Si Sylvia Sanchez, na isa nang beteranang aktres, ay matagal nang nagpapatunay ng kanyang husay hindi lamang sa harap ng kamera kundi pati na rin sa likod nito bilang Chief Operating Officer (COO) ng Nathan Studios. Ngunit ang pagiging opisyal na kalahok ng “I’m Perfect” sa 2025 MMFF ang tila pinakamatamis at pinakamabigat na tagumpay na kanyang dinala.

Hindi niya napigilan ang kanyang damdamin, lalo na nang ipahayag niya ang kanyang matinding dedikasyon sa proyektong ito. Ayon sa kanya, ang paggawa ng pelikula ay “puno ng pawis at luha” [00:36]. Ang proyektong ito ay hindi lamang isang simpleng paggawa ng pelikula; isa itong misyon na naglalayong magbigay liwanag sa buhay at karanasan ng mga taong may Down Syndrome. Ito ang dahilan kung bakit, sa gitna ng kagalakan, ay may bahid ng sakit at pagtatanggol ang kanyang tinig.

Nang magsalita siya sa publiko, nagtanong siya ng isang simpleng tanong na bumabalot sa tainga at puso ng marami: “Maraming nagsabi sa akin, ‘Bakit Down Syndrome? Bakit sila?’” [00:08]. Ang sagot niya ay isang makapangyarihang pahayag ng pagtanggap at pagkakapantay-pantay: “Bakit hindi? Mga tao rin po sila” [05:43]. Ang mga katagang ito ay hindi lamang para sa kanyang pelikula kundi para sa buong komunidad, isang manifesto ng Nathan Studios na ang sining ay dapat magsilbing boses para sa mga marginalized.

 

 

“I’m Perfect”: Isang Kwento ng Pag-ibig, Pagtanggap, at Kalakasan

Ang “I’m Perfect” ay isang social romance movie na idinirek ni Sigfrid Andrea P. Bernardo. Ang pelikula ay naglalahad ng heartfelt story nina Giro at Jessica, dalawang indibidwal na may Down Syndrome na nag-iibigan. Ito ay isang paglalakbay na tumutuklas sa tunay na kahulugan ng kalayaan at pagtanggap habang hinaharap nila ang mga hamon ng buhay [02:04]. Ayon sa maikling synopsis nito, nagiging mas malalim ang kanilang koneksyon, ngunit nang magkasakit at pumanaw si Jessica, naiwan si Giro na inaalagaan ang kanilang mga alaala—isang paalala ng pag-ibig, pagtanggap, at pagiging tapat sa sarili [02:14].

Ang pelikula ay pinagbibidahan nina Crel Go at Earl Amaba, at sinusuportahan ng mga beteranong aktor at aktres tulad nina Lorna Tolentino, Janice de Belen, Tonton Gutierrez, Joey Marquez, at siyempre, ni Sylvia Sanchez mismo [02:34]. Ang pagkakaloob ng mga pangunahing papel sa mga aktor na may Down Syndrome ay isang rebolusyonaryong hakbang sa industriya ng pelikulang Pilipino. Ipinakita ni Sylvia at ng Nathan Studios ang paniniwala na ang talento at emosyon ay walang kapansanan.

Ang Pamilya Bilang Sandigan at Prodyuser

Ang Nathan Studios ay tunay na isang family effort [01:16]. Sa pamumuno ni Sylvia Sanchez bilang COO, at ng kanyang anak na si Ria Atayde bilang Chief Executive Officer (CEO), sinisiguro ng pamilya na ang bawat proyekto ay may puso at may saysay. Kabilang din sa kumpanya ang kanyang mga anak na sina Sinagela at Quezon City Representative Arjo Atayde, pati na rin ang kanyang mga manugang na sina Maine Mendoza at Zanjoe Marudo [01:08]. Ang kanilang pagkakaisa ay nagbigay ng matibay na pundasyon para sa isang pelikulang may sensitibong tema.

Ibinahagi ni Sylvia ang hirap ng proseso, mula sa mahabang pag-a-audition na nagsimula noong Oktubre 2024 hanggang sa masusing workshop na pinagtiyagaan niya at ng direktor na si Dirk Sigfrid Bernardo [05:07]. Ang pagtitiyaga sa pagtuturo at paggabay sa mga aktor na may Down Syndrome ay nagbunga ng labis na kagalakan. “Yung expectation ko namin ni Dirk, sobra nilagpasan po ‘yung expectation na ‘to,” [06:00] masayang ibinahagi ni Sylvia. Ang pahayag na ito ay hindi lang papuri sa talento, kundi isang hamon sa lipunan na itigil ang paglimita sa kakayahan ng mga taong may disability.

Pagtugon sa Unos: Sining Laban sa Bashing

Hindi maikakaila na ang tagumpay na ito ay naganap sa gitna ng matinding pagsubok. Sa gitna ng anunsyo, hindi maiwasan na intrigahin si Sylvia Sanchez. Patuloy siyang umaani ng bashing mula sa mga netizens kaugnay ng kontrobersiyang kinasasangkutan ng kanyang anak na si Arjo Atayde, partikular ang mga isyu na may kinalaman sa flood control ng gobyerno [01:32].

Ang timing ng kanyang emosyonal na pag-iyak ay tila nagpapahiwatig na ang luha niya ay hindi lamang para sa pelikula. Ang tagumpay ng “I’m Perfect” ay naging kanlungan niya mula sa pulitika at panghuhusga. Sa halip na magsalita tungkol sa kontrobersiya, pinili niyang gamitin ang sining upang magbigay ng mas mahalagang mensahe. Ang sining ang naging sagot niya sa matatalim na kritisismo.

Ang tanong niya, “Bakit Down Syndrome? Bakit sila?” ay maaaring basahin din bilang, “Bakit ako? Bakit ang pamilya ko?” Ang kanyang emosyonal na pagtatanggol sa mga ‘angels’ ng kanyang pelikula ay sumasalamin sa kanyang pagtatanggol sa kanyang pamilya—isang inang handang harapin ang mundo para sa kanyang mga anak, mapasa-pelikula man o totoong buhay. Ipinakita ni Sylvia na ang kanyang emosyon ay lakas, at ang kanyang sining ay isang sandata.

 

 

Ang Mensahe ng mga ‘Angels’: ‘We’re Not Perfect, But We’re Strong’

Ang pinaka-emosyonal na bahagi ng pagtatanghal ay ang pagbibigay boses sa mga aktor na may Down Syndrome. Nagbigay sila ng mga mensahe na nagpatunay sa kanilang dignidad at kakayahan. Sa kabila ng kanilang kaligayahan, nag-iwan sila ng mga pahayag na nagbigay ng inspirasyon sa lahat ng nakikinig:

Giro: “Thank you for giving us this chance” [07:23].
Angel at Richelle: “We’re not perfect” [07:13].
Lahat ng lalaki: “But we’re strong” [07:13].

At sa kanilang pagtatapos, sabay-sabay nilang isinigaw ang kanilang chant na nagbigay ng hiyawan sa buong venue: “Yes We Can!” [07:45]. Ang mga simpleng katagang ito ay nagbigay ng matinding epekto: ang pagtanggap sa sarili at ang matibay na paniniwala sa kakayahan.

Ang “I’m Perfect” ay isang paalala na ang mga pelikula ay hindi lamang ginawa para sa kita, kundi para magbigay-aral at magbago ng pananaw. Sa Disyembre 25, 2025 [06:15], binibigyan tayo ni Sylvia Sanchez at ng Nathan Studios ng pagkakataon hindi lang para manood, kundi para makibahagi sa isang kwento ng pag-asa, pagmamahal, at pagtanggap na walang limitasyon. Ang luha ni Sylvia ay hindi luha ng kahinaan, kundi luha ng isang inang nagtagumpay sa pinakamalaking laban—ang laban para sa humanisasyon. Higit sa pulitika, higit sa intriga, ang mensahe ng pusong Pilipino ang maghahari. (1,152 words)