Sa bayan ng San Gerardo, isang tahimik na komunidad na kilala sa malalawak na palayan at payapang gabi, biglang bumaligtad ang lahat nang sumabog ang isang kontrobersiyang hindi inasahan ng mga taga-roon. Lahat ay nagsimula nang kumalat ang balita tungkol kay Boy Pagpag, ang kilalang “hari ng tsismis at raket” sa bayan, at ang umano’y pagtatangka niyang siraan si Sen. Robin Delos Reyes—ang pinakamahinahong senador na ang tingin ng publiko ay hindi kayang makipagsagutan, lalo na’t ayaw niyang suportahan ang kahit anong gulo. Pero nitong gabing iyon, nangyari ang isang eksenang hindi malilimutan: ang pagkatuklas na si Boy Pagpag pala ay may secret na misyon, at si Bam Aquino—ang batang politiko ng bayan (fictional)—ay sangkot sa planong nagdulot ng pinaka-malaking iskandalo sa kasaysayan ng San Gerardo.

Ayon sa mga tagaroon, nagsimula ang tensyon nang may natanggap na anonymous letter si Sen. Robin. Nakasulat dito ang isang listahan ng umano’y lihim na galaw ni Boy Pagpag: suhol, paninira, at pagbuo ng isang shadow network ng mga “data runners”—mga taong nagtitinda ng impormasyon kapalit ng pera. Hindi makapaniwala si Sen. Robin, dahil kahit kilala niya si Boy Pagpag sa pagiging madaldal at palabiro, hindi niya inakala na may kakayahan itong magpatakbo ng ganitong underground operations. Ngunit ang mas nakagulat: nakalagay sa dulo ang isang pangalan—Bam Aquino, na ayon sa liham, ay nagpopondo umano sa operasyon.

Hindi nagpatumpik-tumpik si Sen. Robin. Isang linggong lihim niyang inimbestigahan ang alegasyon. Kasama ang maliit niyang team ng mga eksperto—isang dating pulis, isang IT forensic analyst at ang matagal niya nang chief of staff—binuo nila ang isang mapanganib na plano: sumulpot sa mismong tagpuan ng mga transaksyong pinamumunuan ni Boy Pagpag. Doon na nagkaroon ng pinakamatinding pangyayari sa loob ng San Gerardo na halos ikagiba ng katahimikan ng buong bayan.

Nang sumapit ang alas-diyes ng gabi, sa lumang bodega sa gilid ng palayan, dumating si Boy Pagpag kasama ang tatlong tauhan. May dala-dala silang maleta. Hindi pera ang laman—kundi mga dokumento, listahan ng pangalan, at recordings na magpapatunay na may mga pulitiko raw na nagpapakalat ng pekeng balita para gibain ang ilang proyekto sa bayan. Pero bago pa man makalapit si Boy Pagpag sa kanyang contact, biglang sumulpot mula sa dilim si Sen. Robin at ang kanyang team. Hindi sanay ang senador sa ganitong klaseng trabaho, pero sa gabing iyon, kakaiba ang tapang na lumabas sa kanya—marahil dahil sa bigat ng paniniwalang niloloko ang bayan.

“Ako na mismo ang haharap sa’yo, Boy,” sabi ni Sen. Robin na may lamig sa boses.
Nagulat si Boy Pagpag, napaatras, pero pilit na gumapang ang ngiti sa kanyang mukha.
“Senador… mukhang mali ang pinuntahan mo ngayong gabi.”

Ngunit bago pa siya makapagpaliwanag, biglang lumabas mula sa likuran ang isang lalaki. Nakaputing long sleeves, may salamin, at may hawak na maliit na gadget na tila recorder. Si Bam Aquino (fictional)—ang batang politiko na matagal nang itinuturing ng bayan na malinis, masipag, at puno ng pangarap—ay lumantad na tila isa sa mga utak ng operasyon.

“Hindi ko ginusto na ganito ang mangyari,” sabi ni Bam, “pero kailangan kong protektahan ang sarili ko.”

Nagkatinginan ang lahat. Si Sen. Robin, bagaman kita ang gulat, ay pinilit manatiling kalmado.
“Protektahan? Sa pamamagitan ng pagpapakalat ng kasinungalingan?”
“Hindi mo naiintindihan,” sagot ni Bam. “Hindi ako ang nagsimula nito… pero kailangan kong sumabay para mabuhay sa politika.”

Dito na naglaban ang mga boses sa loob ng lumang bodega. Ang team ni Sen. Robin ay nagtangkang kunin ang mga dokumento ngunit tumakbo si Boy Pagpag palabas. Sa gitna ng habulan sa madilim na palayan, nadulas siya sa basang damo—isang iglap na naging simbolo ng kabiguan niya. Habang nakadapa, dumating si Sen. Robin at inabot ang kamay niya.

“Tama na, Boy. Huwag mo nang dagdagan ang gulo.”
At doon, sa gabi ng katahimikan at hangin ng palayan, bumigay si Boy Pagpag.

Sa sumunod na sandali, bumalik si Sen. Robin sa bodega kung saan hinarap niya si Bam. Walang galit sa kanya, ngunit punô ng bigat ang mga mata. Nagpaliwanag si Bam na matagal na siyang kinokorner ng isang mas malaking grupo—isang organisasyong nagnanais kontrolin ang impormasyon sa buong lalawigan. Sa takot na mawala sa politika, napilitan siyang sumali sa plano ni Boy Pagpag. Ngunit ngayong nadakip na, wala na siyang ibang pagpipilian kundi ang magsabi ng buong katotohanan.

Nagtapos ang gabi na may tatlong malalaking pangyayari:

Napigilan ni Sen. Robin ang pagpapakalat ng mga pekeng dokumento.

Nabunyag ang underground network ni Boy Pagpag.

 

At pinakaimportante—ang katotohanang si Bam, ang dating malinis na mukha ng kabataan, ay nahulog sa bitag ng takot at ambisyon.

Kinabukasan, umalingawngaw ang balita sa buong San Gerardo. Ang mga tao ay hindi makapaniwala. May mga nagalit, may naawa, may nalungkot. Ngunit iisa ang napagkasunduan: si Sen. Robin lamang ang nagpakita ng tapang at integridad sa gabing iyon.

At mula noon, tinawag siya ng mga taga-bayan:
“Ang Senador na hindi natatakot sa dilim—dahil dala niya ang liwanag.”