Sa isang tahimik ngunit mabigat na gabi sa Maynila, walang sinuman ang naghinala na may isang pangyayari na yayanig sa pundasyon ng kapangyarihan—hindi sa pamamagitan ng baril o demonstrasyon, kundi sa pamamagitan ng isang maliit na USB. Isang USB na diumano’y naglalaman ng mga lihim na matagal nang ibinabaon sa dilim ng katahimikan.
Nagsimula ang lahat sa isang anonymous na mensahe na ipinadala sa ilang mamamahayag bandang alas-dos ng madaling-araw. Walang larawan, walang pangalan—tanging isang linya lamang: “Handa na ba kayong malaman ang totoo?” Kalakip nito ang isang video clip na may 10 segundo lamang ang haba: isang kamay na may suot na itim na guwantes, hawak ang isang USB na may markang pulang sticker—at sa likod nito, malinaw na makikita ang simbolong kahawig ng selyo ng Palasyo.
Sa loob lamang ng ilang oras, kumalat ang video sa social media. Twitter, Facebook, TikTok—lahat ay nagliyab. Ang hashtag na #NAExposeAngUSB ay umabot sa milyon-milyong views bago pa man sumikat ang araw.
Ayon sa kathang-isip na ulat, ang USB ay umano’y pagmamay-ari ni “Bongit Kokak,” isang misteryosong karakter na matagal nang inuugnay sa mga lihim na operasyon sa likod ng politika at showbiz. Walang malinaw na rekord ng kanyang pagkatao—walang birth certificate, walang litrato, walang opisyal na pahayag. Ngunit sa loob ng USB, ayon sa mga “nakakita,” ay may mga video, audio recording, at dokumentong naglalaman ng mga pag-uusap na hindi kailanman dapat marinig ng publiko.
Isa sa mga pinakanagulat na pangalan na lumitaw sa mga dokumento ay si Charice—isang sikat at iginagalang na personalidad sa mundo ng musika. Sa isang leaked transcript (na kathang-isip), nabanggit ang kanyang pangalan sa isang closed-door meeting na naganap umano ilang taon na ang nakalipas. Ang tanong ng bayan: Bakit? Paano? At ano ang kinalaman niya rito?
Samantala, isang fictional na mambabatas na tinatawag na Cong Kiko Barzaga ang sinasabing huling taong nakita na pumasok sa isang pribadong silid sa loob ng Palasyo bago tuluyang mawala ang USB. Ayon sa mga haka-haka, may tensyon umano sa pagitan niya at ng ilang matataas na opisyal—tensyon na ngayon ay muling binubuhay ng eskandalong ito.
Habang patuloy ang katahimikan mula sa mga “opisyal,” ang publiko ay hindi mapakali. Mga vlog, reaction video, at breakdown analysis ang nagsulputan. May nagsasabing ang lahat ng ito ay isang distraction lamang. May iba namang naniniwalang ito na ang simula ng pinakamalaking pagbubunyag sa kasaysayan ng bansa—kahit pa sa isang kathang-isip na mundo.
Isang beteranong journalist (fictional) ang nagsabi: “Kung totoo man ang laman ng USB na ito, hindi lang reputasyon ang masisira—kundi ang tiwala ng sambayanan.” Ngunit hanggang ngayon, walang sinuman ang may buong kopya ng nasabing USB. May mga nagsasabing bahagi lamang ang inilabas. May mga naniniwalang may mas malala pang nilalaman na itinago.
Sa gitna ng lahat ng ito, isang tanong ang patuloy na bumabagabag sa isipan ng lahat: Sino ang may hawak ng buong katotohanan? At higit sa lahat—handa ba ang publiko na harapin ito?
Habang ang bansa ay nakatutok sa bawat update, isang bagay ang malinaw sa kathang-isip na kuwentong ito: minsan, sapat na ang isang maliit na USB upang guluhin ang isang buong mundo.
At kung ito man ay isang babala o isang laro ng kapangyarihan—ikaw, bilang mambabasa, ang magpapasya kung ano ang paniniwalaan.
