Sa mundong pulitika ng Pilipinas kung saan ang bawat kilos ay sinusuri, ang bawat salita ay maaaring maging bala, at ang bawat alyansa ay maaaring mabasag sa isang iglap, isang bagong kuwento ang sumabog—mas malakas pa kaysa sa anumang iskandalong tumama nitong mga nakaraan. Sa pagkakataong ito, hindi ordinaryong bulung-bulungan ang kumakalat, kundi isang bombang maaaring makaapekto sa dalawang makapangyarihang angkan ng pulitika: ang Remulla at ang Revilla. At ang pinakamainit na tanong ngayon ay: Totoo bang “trinabaho” ng Remulla ang mga Revilla? At sino itong misteryosong whistleblower na nagpakilalang may hawak na ebidensiyang nag-uugnay mismo kay Senador Ramon “Bong” Revilla Jr.?
Ang kuwento ay nagsimula ilang linggo na ang nakalipas, nang isang hindi kilalang lalaki ang lumapit sa isang independent media group. Hindi niya inilabas ang pangalan niya sa simula; tanging ang boses lamang at aninong katawan ang pinayagan niyang makuhanan sa video. Ayon sa kanya, isa raw siyang dating aide na malapit sa isang mataas na opisyal na kaalyado noon ng kampo ni Bong Revilla. Hindi umano niya kayang manahimik lalo na’t “delikado na ang katotohanan kung mananatiling nakatago.” Sa unang bahagi pa lang ng panayam, sinabi na niya ang mga salitang nagpagulo sa mundo ng politika: “Hindi lahat ng nakikita sa telebisyon ay totoo. May mga taong nagpapagalaw sa likod, at ang mga Revilla ay hindi ligtas sa kanila.”
Ayon sa whistleblower, nagsimula ang lahat nang tumanggi umano ang kampo ni Revilla na paboran ang ilang proyekto na pinupush ng isang mataas na opisyal ng justice system. Hindi raw nagustuhan ng opisyal ang pagtanggi at dito na umano nagsimulang ma-target ang pamilya. Binanggit nito ang pangalang Remulla—isang matatag na pangalan sa larangan ng batas at pulitika. Hindi malinaw kung ang tinutukoy niya ay ang mismong kalihim o isa sa mga taong malapit dito, ngunit ayon sa kanya, “pareho lang ang pwersa na gumagalaw.”
Sa gitna ng kanyang salaysay, sinabi pa ng whistleblower na ilang dokumento at komunikasyon ang umano’y minanipula upang magmukhang may nilabag na batas ang ilang miyembro ng pamilya Revilla. Aniya, hindi raw ito simpleng politika, kundi “power play na binalot ng personal na interes.” Dito na nagsimulang matanong ng publiko: May malaking gap ba sa pagitan ng dalawang makapangyarihang angkan? At kung meron, sino ang unang tumawid sa linya?
Ang sumunod na bahagi ng kuwento ay mas nakakakilabot. Ayon sa witness, mayroon daw mga meeting na isinagawa sa iisang rest house sa Cavite kung saan tinalakay umano ang “paano sisirain ang pangalan” ng mga Revilla sa pinaka-epektibo ngunit “malinis sa papel” na paraan. Ilang beses umano siyang naiwan sa likod ng pinto habang nag-uusap ang dalawang mataas na opisyal. Ang kanyang trabaho: siguraduhing walang papasok, walang kamera, at walang makakarinig. Ngunit sa kabila ng pagiging tagapagbantay, hindi niya napigilan ang sarili na makinig sa ilang bahagi ng diskusyon.
“Kung hindi sila sasabay, kailangan maunahan natin,” ito raw ang mga salitang paulit-ulit niyang narinig. Hindi niya raw alam kung sino ang eksaktong nagsabi nito, ngunit malinaw sa kanya na ang tinutukoy ay ang kampo ng Revilla. Lumalabas sa kuwento na ang pangalan ng senador ang sentro ng “pagpaplano”—lalo na’t siya ang pinakamalaking figure na maaaring makaapekto sa botohan at suporta sa Cavite at karatig probinsiya.
Hindi pa rito natatapos ang rebelasyon. Ibinunyag ng whistleblower na ilang araw bago lumabas ang ilang negatibong balita tungkol sa Revilla sa mainstream media, may mga draft articles nang umiikot sa Viber groups ng ilang personalidad sa pulitika. Ang mas nakagugulat, ayon sa kanya, ay hindi raw ito gawa ng mga reporter kundi ng “strategists” na hindi naman konektado sa journalism. Ang mga dokumentong ito raw ay isinusubo lamang sa mga outlet kapalit ng “favor” o eksklusibong impormasyon sa ibang mga isyu.
Kung tama ang alegasyon, hindi malayong sabihing orchestrated ang ilan sa mga balitang kumalat noong panahong iyon. Ngunit bago pa man makapagtanong ang media, bigla raw naglaho ang whistleblower matapos ang unang interview. Kahit ang independent media group na nakausap niya ay nagulat dahil hindi na raw ito sumagot sa mga tawag at mensahe. Ang huling text raw nito ay, “Kapag nawala ako, alam n’yo na ang dahilan.”
Ang pangyayaring ito ay lalo pang nagpatindi ng hinala ng publiko. Kung nagtatago ang whistleblower, nangangahulugan ba itong totoo ang kanyang sinasabi? O isa lamang ba itong taktika para siraan ang dalawang pamilya? Ang mga Revilla, sa kanilang panig, ay nanatiling tahimik ngunit naglabas ng maikling pahayag na wala raw silang kinalaman sa anumang “illegal schemes” at patuloy silang nagtatrabaho para sa bayan. Sa kabilang banda, mariing itinanggi naman ng kampo ng Remulla ang mga paratang at tinawag itong “fabricated political fiction.”
Subalit kung political fiction nga ito, bakit may mga piraso ng impormasyon na tumutugma sa ilang nakaraang pangyayari? Bakit may ilang tao sa Cavite na nagsasabing matagal nang may tensyon sa pagitan ng dalawang grupo? At bakit may ilang dating staff ng parehong panig na biglang nagbago ng trabaho o biglang nagresign sa hindi malinaw na dahilan?
Habang lumalala ang usapan, mas lalong nadadawit ang pangalan ni Bong Revilla. Ayon sa ilang analyst, hindi maiiwasan ang pagdikit ng kanyang pangalan sa isyu dahil siya ang pinakamalaking personalidad sa kanilang pamilya. Ngunit kung totoo ang operasyon para sirain siya, maaaring mas malaki ang plano kaysa sa iniisip ng karamihan. Ang whistleblower at ilang hindi pinangalanang source ay nagpapahiwatig na “may naghahanda para sa 2025 o 2028,” at ang pagkasira ng pangalan ng senador ay maaaring bahagi lamang ng mas malaking estratehiya.
Sa puntong ito, walang makakapagsabi kung gaano kalalim ang totoo sa likod ng kwento. Maaaring ang whistleblower ay isang taong may sama ng loob, maaaring isa siyang tauhan na nalaglag sa internal politics, o maaaring isa siyang saksi na tunay na natakot matapos makita ang kapangyarihang hindi dapat galawin. Ngunit sa isang bansa kung saan ang katotohanan ay kadalasang nalulunod sa ingay ng propaganda, ang tanong ay hindi lamang kung sino ang nagsasabi ng totoo—kundi kung sino ang mas may kakayahang itago ito.
Habang patuloy na umiikot ang mga rebelasyon, mas lalong nagiging malinaw na ang puntong ito ay hindi simpleng isyu ng Revilla vs Remulla. Isa itong salamin ng mas malawak na problema sa politika—ang paggamit ng kapangyarihan upang manipulahin ang naratibo, ang paggamit ng media upang makakuha ng bentahe, at ang paggamit ng takot upang patahimikin ang mga nakakakita ng katotohanan.
Kung totoo man ang lahat ng ito o hindi, isang bagay ang sigurado: ang sambayanan ay gutom sa katotohanan. At hangga’t hindi lumilitaw ang whistleblower upang humarap nang buo, mananatiling palaisipan ang lahat. Ngunit sa isang lipunan kung saan kahit ang pinakamalaking bato ay gumugulong kapag tinamaan ng katotohanan, posibleng hindi magtagal ay may sasabog pang mas malaki kaysa rito.
At kapag dumating ang araw na iyon, magbabago ang takbo ng pulitika—hindi lang para sa Revilla o Remulla, kundi para sa buong bansa.
