Sa bawat pagpatak ng luha sa isang libing, mayroong kuwento ng pagmamahal at pagkawala. Ngunit para kay Kael, ang mga luhang pumapatak para sa kanyang yumaong asawang si Althea ay hindi lamang tanda ng pighati, kundi simula ng isang malalim na pagdududa. Habang ang lahat ay nagluluksa, isang tao ang tila hindi natitinag—ang ina ni Althea, ang makapangyarihang si Señora Isabela. Ang kanyang mga matang walang bahid ng kalungkutan at ang kanyang mga kilos na tila walang pinagbago ay nagtanim ng isang binhi ng hinala sa puso ni Kael, isang binhi na didiligin ng dugo at pagtataksil.
Nagsimula ang lahat sa isang trahedya. Isang aksidente sa sasakyan ang kumitil sa buhay ni Althea, ang ilaw ng tahanan ni Kael. Iniwan siya nitong wasak at nag-iisa sa isang mundong biglang nawalan ng kulay. Subalit habang sinusubukan niyang buuin ang mga piraso ng kanyang nawasak na buhay, napansin niya ang kakaibang katahimikan at kapanatagan ni Señora Isabela. Paanong ang isang ina ay hindi nagpapakita ng kahit katiting na dalamhati sa pagkawala ng sariling anak? Ang tanong na ito ang bumagabag kay Kael, isang tanong na magiging susi sa pagbubukas ng isang pinto patungo sa isang napakadilim na nakaraan.
Isang gabi, sa hindi inaasahang pagkakataon, napadpad si Kael sa opisina ng kanyang biyenan. Sa ibabaw ng lamesa nito, isang lumang litrato ang nakakuha ng kanyang pansin. Nanlamig ang kanyang buong katawan nang mamukhaan ang mga taong nasa larawan—ang kanyang mga magulang. Sa ilalim ng litrato, mayroong isang sulat-kamay na mensahe na tumusok sa kanyang puso na parang isang punyal: “Patayin, huwag kailanman patatawarin.” Sa isang iglap, gumuho ang lahat ng kanyang nalalaman. Ang pagkamatay ng kanyang mga magulang, na matagal na niyang inakalang resulta ng pagpapakamatay dahil sa pagkalugi ng kanilang negosyo, ay biglang nagkaroon ng ibang mukha—isang mukha ng sabwatan at pagpaslang. At sa sentro ng lahat ng ito ay ang babaeng tinatawag niyang “ina.”
Dahil sa natuklasan, isang mapanganib at halos kabaliwan na plano ang nabuo sa isipan ni Kael. Walang ebidensya, walang makikinig sa kanya. Ang tanging paraan upang malaman ang katotohanan ay ang pumasok sa mundo ni Señora Isabela, ang maging parte ng kanyang buhay, at makuha ang kanyang tiwala. At mayroon lamang isang paraan para magawa iyon: ang pakasalan siya. Sa kabila ng pandidiri at galit, isinantabi ni Kael ang lahat. Gagamitin niya ang kanyang sariling katawan at kaluluwa bilang pain para sa hustisya. Sinimulan niya ang kanyang laro—isang laro ng panunuyo at pag-akit. Bawat ngiti, bawat haplos, at bawat salita ay may kaakibat na lason ng paghihiganti.
Sa simula, tila isang hamon ang pagkuha sa atensyon ng isang babaeng tulad ni Señora Isabela na sanay sa kapangyarihan at pagkontrol. Ngunit si Kael, dala ng kanyang nag-aapoy na pagnanais para sa katotohanan, ay naging isang dalubhasang aktor. Ipinakita niya ang isang bersyon ng sarili na puno ng kahinaan at pangangailangan, isang lalaking naghahanap ng kanlungan sa isang mas matandang babae. At unti-unti, ang bakal na puso ni Señora Isabela ay nagsimulang lumambot. Nahulog siya sa bitag, sa ilusyon ng isang pag-ibig na ipinunla mula sa poot. Hindi nagtagal, ang hindi kapani-paniwalang plano ni Kael ay nagtagumpay. Sa harap ng dambana, ipinangako niya ang kanyang sarili sa babaeng pumatay sa kanyang pamilya. Nagsimula na ang pinakamapanganib na yugto ng kanyang misyon.
Sa loob ng mansyon, bilang bagong asawa ng Señora, malaya nang nakakagalaw si Kael. Ngunit bawat sulok ng bahay ay tila mayroong lihim na itinatago, at bawat anino ay tila isang babala. Ang kanyang unang kakampi ay dumating sa katauhan ni Manang Elena, ang matagal nang kasambahay ng pamilya. Sa isang tahimik na pag-uusap, ibinunyag ni Manang Elena ang isang piraso ng palaisipan na lalong gumulo sa isipan ni Kael: si Señora Isabela ay isang ampon. Ang tunay na pamilya ng lolo ni Althea ay misteryosong naglaho matapos dumating si Isabela sa kanilang buhay. Ang kuwento ay nagpatibay sa hinala ni Kael na ang kasamaan ng kanyang biyenan ay mas malalim at mas matagal nang nagsimula.
Gabi-gabi, habang mahimbing na natutulog si Señora Isabela sa kanyang tabi, si Kael ay nagiging isang anino na naghahanap ng liwanag. Palihim niyang pinapasok ang opisina, hinahalughog ang bawat dokumento, binubuklat ang bawat libro. At isang gabi, ang kanyang pagtitiyaga ay nagbunga. Sa isang nakatagong kompartimento, natagpuan niya ang isang folder na naglalaman ng lahat ng kasagutan. Mga dokumento ng transaksyon, mga pekeng ulat, at mga liham na nagpapatunay kung paano sinabotahe ni Señora Isabela—o mas kilala sa kanyang dating pangalan na Carmela—ang negosyo ng kanyang mga magulang, na humantong sa kanilang pagkalugi at pagkamatay. Ang lahat ay isang planadong pagwasak.
Ngunit may isa pang mas masakit na katotohanan na naghihintay sa kanya. Sa ilalim ng mga dokumento ay isang talaarawan. Ito ay pagmamay-ari ni Althea. Sa bawat pahina, isinulat ng kanyang minamahal na asawa ang kanyang mga takot at pagdududa. Isiniwalat ni Althea na nalaman niyang hindi siya tunay na anak ni Isabela at may hinala siyang pinatay nito ang kanyang tunay na pamilya para makuha ang yaman. Sa huling mga sulat, mababasa ang kanyang takot na siya na ang susunod na target. Ang aksidente ay hindi aksidente. Ito ay isang pagpatay, na isinagawa ng sarili nitong kinikilalang ina. Ang sakit na naramdaman ni Kael ay hindi masukat. Ang paghihiganti niya ngayon ay hindi na lamang para sa kanyang mga magulang, kundi para na rin sa kanyang pinakamamahal na si Althea.
Ang kaalaman ay isang sandata, ngunit ito rin ay isang panganib. Ang pagbabago sa kilos ni Kael ay hindi nakaligtas sa matalas na pakiramdam ni Señora Isabela. Naramdaman niyang may nagbago, na ang lalaking pinakasalan niya ay may itinatagong galit sa likod ng mga matatamis na ngiti. Nagsimula siyang maging maingat. Napansin ni Kael na palagi na siyang may buntot, na bawat galaw niya ay binabantayan. Isang gabi, ang kanyang mga takot ay nagkatotoo. Isang anino ang pumasok sa kanyang silid at tinangkang saksakin siya habang siya ay natutulog. Salamat sa kanyang pagiging alisto, nailagan niya ang atake. Nang harapin niya si Señora Isabela, hindi ito nagulat. Sa isang malamig na tinig, inamin nito na may alam siya sa mga krimen, ngunit hinamon siya nito na maglabas ng ebidensya. Doon napagtanto ni Kael na hindi nag-iisa ang kanyang biyenan. May mas malaking kapangyarihan sa likod nito.
Gamit ang mga ebidensyang kanyang nakalap, lihim na nakipag-ugnayan si Kael sa mga awtoridad. Nagplano sila ng isang operasyon na magaganap sa isang malaking pagtitipon na inorganisa mismo ni Señora Isabela. Sa gabing iyon, habang ang lahat ay nagkakasiyahan, ang mga ilaw ng sirena ay sumira sa katahimikan. Sa gitna ng karamihan, inaresto si Señora Isabela para sa mga kasong pagpatay at financial manipulation. Ang kanyang mukha ng pagkagulat ay isang tagumpay para kay Kael. Ngunit habang isinasakay sa sasakyan ang babae, isang tingin mula rito ang nagsasabing hindi pa tapos ang laban.
At tama nga siya. Nang akala niya ay tapos na ang lahat, isang misteryosong lalaki ang humarap sa kanya mula sa dilim. Ang lalaki ang nagbunyag ng huling piraso ng palaisipan, isang katotohanang mas nakakagimbal pa sa lahat. Si Kael ay ampon din. At hindi lang iyon, siya ang huling nabubuhay na tagapagmana ng orihinal na pamilyang winasak ni Señora Isabela. Ang pinakamasakit sa lahat—siya at si Althea ay magkadugo. Ang buong trahedya, ang pagkawala ng kanyang mga magulang at ng kanyang asawa, ay nangyari dahil sa kung sino siya. Ang kanyang buong pagkatao ay isang kasinungalingan.
Inalok siya ng lalaki ng dalawang pagpipilian: ang maglaho at kalimutan ang lahat, mabuhay ng tahimik dala ang mabigat na katotohanan, o ang ipagpatuloy ang laban. Ang kalaban ay hindi na lamang si Isabela, kundi isang dambuhalang korporasyon, isang anino na kumokontrol sa lahat. Sa kabila ng sakit at pagod, ang apoy sa puso ni Kael ay hindi namatay. Tumingin siya sa lalaki, at sa kanyang mga mata ay makikita ang isang determinasyong mas matibay pa kaysa dati. Hindi pa tapos ang laban. Nagsisimula pa lamang ito. Pinili niyang lumaban, hindi na lamang para sa kanyang pamilya, kundi para sa isang hustisyang matagal nang ipinagkait. Ang kanyang paghihiganti ay naging isang misyon, at handa siyang harapin ang anumang kadiliman para sa katotohanan.
