WILL EJ OBIENA GIVE THE PHILIPPINES ITS 2ND OLYMPIC GOLD?
Sa ilalim ng ilaw ng pandaigdigang entablado, isang Pilipinong atleta ang muling nagpapatibok ng puso ng sambayanan.
Ang kanyang pangalan: Ernest John “EJ” Obiena.
Ang tanong ng milyon-milyong Pilipino:
👉 “Siya na kaya ang magbibigay ng ikalawang gintong medalya sa Pilipinas?”
Habang papalapit ang 2028 Los Angeles Olympics, ang pangalan ni Obiena ay muling umaalingawngaw sa mga sports column, headline, at social media.
Hindi na siya simpleng manlalaro — isa na siyang simbolo ng pag-asa, ng determinasyon, at ng posibilidad na ang maliit na bansang ito sa Timog-Silangang Asya ay kayang tumindig sa gitna ng mga higante ng palakasan.
🏆 Mula sa Simula: Ang Kuwento ng Isang Pole Vaulter na Di Sumuko
Ang istorya ni EJ Obiena ay hindi tungkol sa biglaang tagumpay. Ito ay kwento ng pawis, sakit, at sakripisyo.
Nagsimula siya sa murang edad, sinanay ng kanyang amang si Emerson Obiena — isang dating national pole vaulter din.
Habang ang ibang bata’y naglalaro ng basketball, si EJ ay lumilipad sa ere, tinatangkang abutin ang bar na mas mataas sa kanya.
Ngunit hindi laging madali ang kanyang paglalakbay.
Naalala ng marami ang mga taong pinulaan siya, ang mga intriga sa sports bureaucracy, at ang panahong muntik siyang mawalan ng suporta mula sa sariling bansa.
Ngunit sa halip na tumiklop, ginamit niya ang lahat ng iyon bilang gasolina ng kanyang determinasyon.
Sa gitna ng lahat ng problema, nagtagumpay siya.
At sa bawat pagtalon niya sa mundo ng athletics, bitbit niya ang watawat ng Pilipinas — taas-noo, matatag, at walang takot.
🌍 Sa Entablado ng Daigdig: Mula Asya, Hanggang Europa
Sa mga nakaraang taon, si EJ ay hindi na lang “Asian record holder.” Siya na ang isa sa pinakamalakas na pole vaulters sa buong mundo.
Sa bawat laban sa Diamond League at World Championships, hindi lang niya kalaban ang mga atleta tulad ni Mondo Duplantis — kalaban niya rin ang limitasyon ng katawan at ng sarili.
Noong 2023, binasag niya muli ang sariling Asian record sa taas na 6.0 meters, isang marka na itinuturing noon na halos imposible.
Ang kanyang pagtalon ay hindi lang pisikal na galing — ito ay simbolo ng mental toughness at disiplina.
Sabi nga ng kanyang coach na si Vitaly Petrov,
“EJ is not just strong. He is fearless. Every jump he makes, he carries a whole country with him.”
At totoo nga. Sa bawat segundo na nakabitin siya sa ere, nakabitin din ang hininga ng 110 milyong Pilipino.
⚡ “The Second Gold” – Ang Paghahangad ng Kasaysayan
Matapos ang makasaysayang gintong medalya ni Hidilyn Diaz sa Tokyo Olympics 2021, muling nagising ang pag-asang Pilipino.
Ngayon, lahat ng mata ay nakatutok kay Obiena — ang bagong mukha ng posibilidad.
Ang mga eksperto sa sports ay nagsasabing si EJ ay may napakalaking tsansa sa susunod na Olympics.
Sa kasalukuyang ranggo, nasa Top 3 siya sa buong mundo — kasunod lamang ng mga alamat sa pole vault tulad ni Duplantis.
Ngunit ayon kay EJ, hindi lang medalya ang habol niya.
“Ang gusto ko lang ay maibalik ang karangalan sa bansa.
Kung makamit ko man ang gold, ito ay hindi lang para sa akin — kundi para sa bawat Pilipinong nangarap, pero madalas nakalimutan ng sistema.”
🥇 Sa Likod ng Ngiti: Ang Disiplina, Ang Sakripisyo
Ang buhay ni EJ sa training camp sa Italy ay malayo sa glamor.
Araw-araw, tatlong beses siyang nag-eensayo — umaga, tanghali, at gabi.
Habang ang iba ay nag-eenjoy ng bakasyon, siya ay nagtataglay ng iisang misyon: ang muling ipasok ang Pilipinas sa mapa ng mga kampeon.
Walang shortcut, walang palusot.
Pawis, pasa, at pagod — iyon ang tunay na realidad ng pagiging atleta.
Ayon sa kanyang ina,
“May mga gabi na umiiyak siya sa sakit, pero hindi siya tumitigil. Lagi niyang sinasabi, ‘Ma, para sa bayan ito.’”
🔥 Sa Harap ng Bagong Laban
Ngayon, habang papalapit ang susunod na Olympic cycle, ramdam ng buong bansa ang tensyon at pananabik.
Sa bawat competition na sinalihan ni EJ, tila rehearsal ito para sa pinakahuling entablado — Los Angeles 2028.
Ang mga bagong training equipment, ang suportang pinansyal mula sa private sector, at ang pagkakaisa ng mga Pilipino ay unti-unting bumabalik.
Ngunit alam ni EJ na hindi sapat ang papuri — kailangan ng resulta.
“Hindi ko gustong biguin ang mga umaasa. Pero higit sa lahat, ayokong biguin ang sarili kong pangarap — ang makitang itaas ang bandila ng Pilipinas sa podium.”
💬 Ang Bayan ay Naniniwala
Sa social media, araw-araw may mga posts ng suporta:
“Fly high, EJ!”, “Kaya mo ‘yan, Idol!”, “Para sa Bayan!”
Maging si Hidilyn Diaz ay nagbigay ng mensahe:
“I know how heavy it feels to carry the flag, but I also know how glorious it is when you win for it. Kaya mo ‘yan, EJ.”
Sa mga eskwelahan, mga bata ay nagsisimulang maglaro ng pole vault gamit ang mga kawayan.
Sa mga barangay, pinag-uusapan si Obiena hindi bilang celebrity, kundi bilang inspirasyon.
⚖️ Higit Pa sa Medalya
Kung sakaling makamit ni EJ Obiena ang gintong medalya, hindi lang ito tagumpay ng isang atleta — ito ay tagumpay ng buong bansa.
Ngunit kahit hindi pa man mangyari iyon, marami na siyang naibigay: pag-asa, dignidad, at inspirasyon.
Ang kanyang laban ay laban ng bawat Pilipinong tinatahak ang matarik na daan, patuloy na lumalaban kahit paulit-ulit bumabagsak.
Sa bawat paglipad niya sa ere, pinapaalala niya sa atin:
“Kahit maliit ang bansa natin, kaya nating umangat. Literal at simboliko.”
🕊️ Ang Huling Salto
Habang lumalalim ang gabi sa Italy, maririnig ang tunog ng pole na tumatama sa lupa.
Muling sisirit si EJ, muling tatakbo, at muling lilipad.
Hindi lamang para sa personal na tagumpay, kundi para sa pangarap ng bawat Pilipinong umaasang muling maririnig ang “Lupang Hinirang” sa entablado ng mundo.
At kapag dumating ang araw na iyon — kapag tumama ang pole, tumawid siya sa bar, at sumabog ang sigawan ng mga Pilipino —
isang bansa ang sabay-sabay na sisigaw:
“SALAMAT, EJ OBIENA. ANG PILIPINAS, MULI MONG PINALIPAD.” 🇵🇭🏅
