💔 “ANG SAYAW NA HINDI MAMAMATAY”: PAG-ALAALA KAY ANNA FELICIANO — HALIGI NG SAYAW AT PUSO NG “WOWOWIN” 💃
Sa mundo ng aliw at telebisyon, may mga taong tahimik ngunit malaki ang naiambag—mga taong hindi laging nasa harap ng kamera ngunit sila ang dahilan kung bakit umaandar nang may sigla ang entablado. Isa sa kanila ay si Anna Feliciano, beteranang mananayaw, guro, at choreographer na naging bahagi ng kasaysayan ng mga noontime show sa Pilipinas.
Ngayong pumanaw na siya sa edad na 64, hindi lang mga kasamahan sa industriya ang nagluksa; buong sambayanang Pilipino na lumaki sa kanyang mga koreograpiya at tawa ang sabay-sabay na nagpaabot ng pasasalamat at pagmamahal.
🎶 ANG SIMULA NG ISANG ALON NG SAYAW
Mula pa noong dekada ‘80, nakilala na si Anna bilang isang mananayaw na may kakaibang karisma sa entablado.
Sa bawat hakbang niya, may kuwento; sa bawat galaw, may damdamin.
“Hindi siya basta sumasayaw. Siya ay nagkukuwento gamit ang katawan,” wika ng isa sa mga unang nakatrabaho niya sa industriya.
Bago pa man niya marating ang telebisyon, si Anna ay nagturo na ng sayaw sa mga kabataan sa mga lokal na dance studio. Sa mga klase niyang iyon, hindi lang technique ang itinuturo niya kundi disiplina at paggalang sa sining.
🌟 ANG PANAHON NG “WOWOWIN”
Nang dumating ang panahon ng Wowowin, naging natural na hakbang para kay Anna ang muling yakapin ang mainstream stage.
Kilala siya bilang isa sa mga orihinal na choreographer ng programa—ang utak sa likod ng masasayang opening numbers, audience dance breaks, at signature groove ng palabas.
Sa bawat episode, makikita mo ang kanyang marka: ang sabayang sayaw ng mga dancers, ang sigla ng mga contestant, at ang pag-ikot ng mga kamera na sumusunod sa ritmo ng kanyang disenyong koreograpiko.
“Si Anna, ‘yun ang puso ng dance floor,” ani ng isang dating Wowowin dancer.
“Kapag may bagong segment, siya ang unang may ideya kung anong sayaw ang babagay. Hindi siya napapagod magturo.”
💖 ANG TUNAY NA GURO
Hindi lang propesyonal si Anna; siya rin ay ina ng maraming mananayaw.
Sa backstage ng studio, madalas siyang marinig na sumisigaw ng, “Smile! Huwag niyong kalimutan, may nanonood na Pilipinong gustong sumaya!”
Kilala siya sa pagiging mahigpit sa ensayo, ngunit malambot ang puso sa kanyang mga dancers.
Kapag may sumasablay sa steps, hindi sermon ang sagot kundi yakap at salitang, “Kaya mo ‘yan. Ulitin natin.”
Dahil dito, marami sa mga batang dancer ang itinuring siyang mentor at pangalawang ina.
Isa sa kanila ang nagsabi sa Facebook tribute:
“Ma’am Anna, salamat sa pagtiwala. Lahat ng alam ko sa stage, sa inyo ko natutunan. Hindi lang kayo choreographer—kayo ang inspirasyon.”
🌹 ANG MENSAHE NG INDUSTRIYA
Mula sa mga kaibigan sa GMA hanggang sa mga dating katrabaho sa iba’t ibang programa, bumuhos ang mga mensahe ng pagkilala at pagmamahal.
Ilan sa mga mensahe ay nagsabing, “Walang sayaw sa TV na hindi mo hinipo.”
Sa mga social media platforms, kumalat ang mga lumang clip ni Anna habang nagtuturo sa rehearsal room: nakangiti, pawisan, ngunit hindi mapigilan ang sigla sa bawat “5-6-7-8!”
Ang mga komentong “RIP Queen of Dance,” “Salamat sa saya,” at “Legend” ay nagpatunay na ang kanyang ambag ay hindi malilimutan.
💬 WILLIE REVILLAME AT ANG PAGPAPASALAMAT
Sa gitna ng mga palabas ni Willie Revillame, laging binabanggit niya ang mga taong bumubuo ng “Wowowin family.”
At sa mga panahong ito ng pag-alaala, muling nabanggit ng mga tagahanga kung paano niya madalas purihin si Anna Feliciano on-air:
“Ang galing ng mga dancers natin! Salamat sa choreographer natin, si Anna—ikaw talaga ang nagbibigay-buhay sa stage!”
Kaya’t natural lang na maraming netizen ang nagbahagi ng kanilang damdamin:
“Alam naming malapit siya kay Kuya Wil. Siguradong malungkot siya, pero alam naming ipinagdarasal niya si Ms. Anna.”
Ang ugnayan ng isang host at choreographer ay hindi lamang sa trabaho; ito ay pagkakaibigang nabuo sa respeto at tiwala.
🌈 ANG PAMANA NG ISANG SAYAW
Bago siya pumanaw, ayon sa mga kaibigan, pinangarap ni Anna na muling makapagturo sa mga kabataan.
Hindi siya tumigil sa paglikha; lagi siyang may notebook ng mga ideya — bagong steps, bagong routine, bagong paraan para mapasaya ang mga manonood.
“Ang gusto ko lang, kapag napanood nila, kahit sandali lang, makalimutan nila ‘yung problema,” sabi niya noon sa isang panayam.
At iyon ang tunay na sining: ang kakayahang magpagaan ng loob ng ibang tao gamit ang sariling talento.
🕊️ ISANG TAHIMIK NA PAMAMAALAM
Sa mga huling linggo bago siya namaalam, sinabi ng mga malalapit na kaibigan na nanatiling masigla si Anna.
Kahit dumadaan sa mga personal na hamon, hindi niya binibitawan ang ngiti at ang pag-asa.
“Sabi niya lagi, ‘Basta may tugtog, sayaw lang tayo.’”
Ngayon, marami ang naniniwalang iyon ang mensahe niya sa ating lahat — na kahit matapos ang tugtugin ng buhay, may sayaw pa rin ng alaala at inspirasyon na magpapatuloy.
💫 ANG LEGACY NA IIWAN
Ang mga taong tulad ni Anna Feliciano ay bihira: hindi man sila headline araw-araw, ang kanilang kontribusyon ay nakatatak sa kultura ng kasiyahan ng Pilipino.
Sa bawat henerasyon ng mga mananayaw, may piraso ng kanyang estilo at puso.
Ang mga batang natuto sa kanya ay patuloy na magpapatuloy sa kanyang sinimulan — ang pagsasayaw para magpasaya, hindi lang para sumikat.
🌻 ANG HULING MENSAHE
Kung buhay pa siya, marahil tatawa lang siya sa mga papuri.
Ang lagi niyang sinasabi sa mga rehearsal:
“Huwag niyong isipin ang sarili niyo. Isipin niyo ‘yung mga nanonood. Dahil ‘yung ngiti nila, ‘yun ang totoong premyo.”
At sa huling pagkakataon, ang ngiting iyon ang iiwan niya sa atin — isang ngiting hindi malilimutan ng mga nakasayaw, natutong sumayaw, at napasaya niya.
🕯️ Paalam, Anna Feliciano.
Ang iyong mga galaw ay mananatiling ritmo sa puso ng bawat Pilipinong minsan mong pinasaya.
Sa bawat kantang sasayawin, maririnig pa rin ang iyong boses — “Five, six, seven, eight… smile!”
At doon, sa bawat indak at tawa, mananatili ka magpakailanman.
