NAKALULULANG LIHIM: $10 TRILYONG GINTO, NAKAHAWAK NG ‘SUPER POWER’—Ang Tunay na Nilalaman ng General Instrument of Transfer ni PFEM

Ang kasaysayan ng Pilipinas ay puno ng mga kuwento ng hiwaga, lalo na pagdating sa kayamanan. Walang ibang kuwento ang kasing-kontrobersyal, kasing-sensasyonal, at kasing-tagal nang umiikot sa kamalayan ng publiko, kundi ang patungkol sa mga ginto at lihim na yaman na iniwan umano ng dating Pangulong Ferdinand E. Marcos (PFEM). Ngunit higit sa mga tsismis at alegasyon, may mga dokumento at salaysay na nagbibigay-liwanag sa isang mas malaking pangako: ang “Wealth for Humanity”—isang pangarap na nakatali sa isang kasulatan na inihanda niya apat na taon bago pa ideklara ang Batas Militar. Ang paglalahad ng mga detalye mula sa umano’y Last Will at Diary ay nagpapatunay na ang usapin ng Marcos Gold ay hindi lamang tungkol sa pulitika o nakaw na yaman, kundi tungkol sa isang napakalaking halaga ng ginto na pinipigilang lumabas ng isang “super power.”

Sa isang matinding pagsusuri sa mga lumang panayam at salaysay ng mga taong malalapit sa yumaong pangulo, inilantad ang mga detalye na tila magpapaliwanag sa misteryo ng trilyong dolyar na kayamanan na matagal nang inaasahan ng mga Pilipino.

Ang Sumpa sa Bayan: Ang General Instrument of Transfer noong 1969

Hindi pa man sumasapit ang martial law, sa unang araw ng kaniyang pangalawang termino noong Disyembre 31, 1969, may isang dokumentong sinasabing dumaan sa kamay ng dating Pangulong Marcos. Ito ang General Instrument of Transfer (GIT), isang kasulatan na hindi lamang nagpapakita ng personal na kagustuhan, kundi nagpapahiwatig ng kaniyang “pinakamalaking hangarin at pinakadalisay na kalooban” para sa bayan.

Sa nasabing dokumento, ipinahayag ni PFEM ang kaniyang desisyon na ibigay ang lahat ng kaniyang mga ari-arian sa mundo sa mamamayang Pilipino sa pamamagitan ng isang itatatag na Marcos Foundation. Ito raw ay ginawa niya “upang maging halimbawa ng pagtanggi sa sarili at sakripisyo para sa lahat ng ating mamamayan.” Malinaw na nakasaad ang kaniyang hangarin: na ang mga ari-ariang ito ay gagamitin sa pagsulong ng edukasyon, agham, teknolohiya, at sining.

Ayon sa salaysay, ang desisyong ito ay kaniyang kusang-loob at alam niya na ang kaniyang “pangangailangan sa materyal na ari-arian ay laging mas maliit kaysa sa marami nating kababayan.” Tiniyak din ni Marcos na ang kaniyang asawang si Imelda Romualdez Marcos ay sumasang-ayon sa pasyang ito, at tanging ang edukasyon ng kaniyang mga anak, hanggang sa antas ng doctorate posible, ang tiniyak na mabibigyan ng sapat na probisyon. Sa pananaw na ito, ang kayamanan ay inilagay sa ilalim ng isang blind trust, na may layuning pangmatagalan at hindi pansariling pakinabang.

Ang GIT ay nagtatangkang ilabas ang ideya na ang Marcos wealth ay hindi personal na yaman, kundi isang pamana na nakalaan para sa mas malawak na kapakanan. Subalit, ang paglilipat na ito ay nagbigay-daan din sa mas malaking katanungan: Gaano ba talaga kalaki ang yaman na ito, at nasaan ito?

Ang Halimaw na Ginto: $10 Trilyong Yaman mula sa Vatican at Yamashita

Ang dami ng Marcos Gold ang siyang nagpapahirap na tanggapin ang kuwento nito. Dalawang prominenteng personalidad ang nagbigay-estima sa halaga nito, at ang mga numerong ito ay nakalulula.

Una, ang namayapang industrialist na si Enrique Zobel ay nagbigay ng patotoo sa Senate Blue Ribbon Committee noong 1999. Ayon kay Zobel, si Marcos ay mayroong $100 bilyon US na kayamanan, at ang $35 bilyon US nito ay nasa anyo ng mga gold bars. Kahit ang halagang ito ay napakalaki na, may mas matinding claim pa ang lumabas.

Ikalawa, si Father Marcelino Tagle, isang dating pari at former director ng Caritas Manila, ang nagbigay ng pinakanakagigimbal na pagtaya. Ayon kay Tagle, ang kabuuang halaga ng Marcos Gold ay umabot sa $10 TRILYONG US! Ang halagang ito ay limang beses na mas malaki kaysa sa Gross National Product (GNP) ng Tsina noong 1999 at 127 beses na mas malaki kaysa sa GNP ng Pilipinas sa parehong taon.

Ang pinaka-kontrobersyal na bahagi ng kuwento ni Tagle ay ang pinagmulan ng ginto. Kaniyang iginiit na ang kayamanan ay naipon at naimbak sa pamamagitan ng pinagsamang Yamashita Gold at Vatican Gold.

Vatican Gold: Sinasabi ni Tagle na ang ginto na ito ay pagmamay-ari ng mga royalties ng Europa na kinuha ni Adolf Hitler at ipinagkatiwala sa Vatican bilang trustee. Ang ginto ay dinala sa Pilipinas ni Father José Antonio Diaz (kilala rin sa alyas na Colonel Severino Santaromana). Si Santaromana raw ang kumuha kay Ferdinand Marcos bilang kaniyang abogado at trustee ng $50 Trilyong ginto na nakatali sa Marcos Gold.
Yamashita Treasure: Ang kayamanan namang ito ay umano’y na-recover sa tulong ni General Douglas MacArthur at ng kaniyang asawa.

Sa kuwentong ito, si Marcos ay hindi magnanakaw, kundi isang trustee o tagapangasiwa ng napakalaking estate ng ginto. Ayon kay Tagle, ang gold certificates at bullion ay nakadeposito sa hindi bababa sa 15 bansa, habang ang 400,000 metric tons ng ginto ay nasa Pilipinas pa rin, nakatago sa Bangko Sentral at mga kweba.

Ang Desperadong Pagsubok ni Imelda at ang Pader ng ‘Super Power’

Ang intensiyon na ipamahagi ang kayamanang ito ay nagpatuloy matapos mamatay si PFEM. Noong 1998, tumakbo bilang Pangulo si Imelda Marcos. Ayon sa salaysay, ang pangunahing layunin ng kaniyang kandidatura ay upang mabigyan siya ng kapangyarihan na buksan ang isang 50-taong time deposit na mag-e-expire noong taong 2000, na ang halaga ay umaabot sa trilyong dolyar.

Gayunpaman, nabigo siya sa eleksyon. Ang mga kuwento ay nag-uugnay sa pagkatalo niya sa banta ng marahas na kaguluhan kung ipagpapatuloy pa ang kaniyang pagtakbo. Higit pa rito, nang humingi ng tulong ang kaniyang grupo sa administrasyon nina Cory Aquino at Fidel V. Ramos upang mai-distribute ang benepisyo ng wealth for humanity, hindi raw ito inaprubahan. Ang ilang analyst ay naniniwala na kung nagkaisa lamang sana ang gobyerno sa pagpapamahagi ng yaman na ito, malaki ang nabawas sa problemang kahirapan ng bansa.

Ang Patotoo ni Lito Atienza: Mas Malaki pa sa Fort Knox!

Ang kuwento ng Marcos Gold ay lalong nagkaroon ng bigat nang magbigay ng patotoo ang isang pulitikong may kredibilidad. Noong 2017, inilabas ni dating Manila Mayor at Buhay Representative Lito Atienza ang kaniyang kuwento batay sa isang pribadong pag-uusap nila ni Imelda Marcos noong sometime 2000.

Sabi ni Atienza, personal niyang narinig kay Imelda na ang gintong hawak ng Pilipinas ay mas malaki pa sa Fort Knox ng Estados Unidos—ang pinakatanyag na bullion depository sa mundo.

“Sabi niya [Imelda] sa akin meron silang 7,000 tons… Ang Fort Knox, 4,580 tons lang. Tayo, 7,000 pala, eh!”

Ang paghahambing na ito ay nagpapakita ng hindi masusukat na dami ng ginto na pinaniniwalaang nasa kamay pa rin ng mga Marcos o nasa ilalim ng kanilang pangangasiwa. Sinasabi rin ni Imelda na makakatulong siya sa gobyerno upang bayaran ang utang panlabas ng bansa, at makakatulong pa raw sa pagpondo sa mga proyektong tulad ng subway system sa Maynila, kung papayagan lamang siyang papasukin ang pera.

Ang kritikal na punto: bakit hindi ito maire-release? Ayon mismo kay Imelda, may isang “super power” na humahadlang sa paglabas at paggamit ng gintong ito [17:14]. Ang pahayag na ito ay nagpapahiwatig na ang usapin ay hindi lamang panloob na pulitika, kundi isang pandaigdigang usapin ng kapangyarihan at international finance. Ang ginto, na simbolo ng karangyaan at kapangyarihan, ay madalas na pinagmumulan ng gulo dahil sa interes ng marami, at sinasabing may mga puwersa na ayaw mawala ang value nito o ang kontrol sa daloy ng pandaigdigang yaman.

Ang Walang Katapusang Hamon ng Kayamanan

Ang mga kuwento at dokumento patungkol sa General Instrument of Transfer, ang $10 Trilyong Marcos Gold, at ang “super power” na humahadlang ay nagpapanatili sa mitolohiya ng pamilya Marcos bilang tagapangasiwa ng isang pambihirang kayamanan. Ngunit habang tumatagal ang panahon, lalo itong nagiging isang “mosaic” na mahirap buuin, dahil ang gold certificates at bullion ay nakakalat sa iba’t ibang bansa [12:35].

Ang pamana ng dating Pangulo ay hindi lang nakatali sa kaniyang pangalan o sa kaniyang mga nagawa, kundi sa isang ideya: ang posibilidad na ang Pilipinas ang pinakamayamang bansa sa buong mundo, kung magagamit lamang ang kayamanang ito. Subalit, ang pag-asang ito ay nananatiling isang time deposit na nag-expire na, o isang ginto na hindi mailabas dahil sa balakid ng isang super power.

Ang kuwento ng Marcos Gold ay isang paalala na ang kayamanan ay kumukupas, at maging ang buhay ay may hangganan. Para sa mga Pilipino, ang patuloy na pag-ikot ng istoryang ito ay nagpapaalala sa pangangailangan na huwag isandal ang pag-asa at pagtitiwala sa anumang materyal na kayamanan. Kung hindi man mailabas ang ginto, ang tanging tunay na yaman na hindi kukupas ay ang pananampalataya at ang pagkakaisa ng bayan, na siyang magbibigay ng tunay na kaligayahan na hindi mapapantayan ng anumang trilyong dolyar. Ang laban para sa “Kayamanan para sa Sangkatauhan” ay nagpapatuloy, ngunit ang tunay na tagumpay ay nasa pagpili sa tamang landas, hindi sa dami ng ginto na nakabaon.