Ang Laman ng Longganisa

Ang paghatol ng kamatayan kay Reinaldo “Mang Tano” Cruz ay inakalang magiging wakas ng bangungot. Nagdiwang ang buong bansa sa tagumpay ng “Oplan Malaking Lambat.” Ngunit para kay Colonel Dante Reyes, ang imbestigador na kumausap sa driver na si Juan Dela Cruz, may isang piraso ng palaisipan ang hindi bumabagay.

Ang testimonya ni Mang Tano sa korte: “Ang mga ‘defective’ ay ibinibenta pa rin per kilo o per parte.”

Inakala ng lahat na ang tinutukoy niya ay ang pagbebenta ng mga bangkay sa mga medical school o sa mas madidilim na black market. Ngunit ang salitang “per kilo” ay patuloy na bumabagabag kay Col. Reyes.

Ang Pagbabalik sa Warehouse

Ipinag-utos ni Col. Reyes ang isang huling, mas masusing pagsisiyasat sa warehouse ng “Pangarap na Buhay,” ang dormitoryong naging kulungan ng mga biktima. Ang unang team ay nakatuon sa paghahanap ng mga dokumento at ebidensya ng trafficking. Ang pangalawang team, na pinamunuan mismo ni Col. Reyes, ay may ibang hinahanap.

Sa likod ng isang malaking industrial freezer sa kusina ng warehouse, natuklasan nila ang isang nakatagong pinto. Hindi ito bahagi ng dormitoryo. Ito ay isang pabrika.

Isang maliit, marumi, ngunit kumpletong meat processing facility.

Nakatayo sa gitna ang dalawang dambuhalang industrial meat grinder. Sa sahig, nagkalat ang mga sako ng pampalasa—bawang, paminta, at isang uri ng food coloring na pampapula. Sa isang sulok, naroon ang libu-libong rolyo ng sausage casings (balat ng longganisa).

Ngunit ang pinakanakakakilabot na natuklasan ay nasa loob ng walk-in freezer sa dulo ng kwarto. Hindi ito naglalaman ng mga buong katawan.

Naglalaman ito ng daan-daang kilo ng giniling na laman, naka-pack sa mga bloke, at mga timba ng “retaso”—mga piraso ng laman, taba, at litid na nahiwalay sa mga buto.

Ang Lihim na Sangkap

Sabay-sabay na nag-iwasan ng tingin ang mga imbestigador. Ang amoy sa loob ay hindi na lamang amoy ng kamatayan; ito ay amoy ng kusina.

Ang sindikato ni Mang Tano at ‘Ah Hao’ ay nagpapatakbo ng isang operasyong zero waste.

Ang mga “Grade A” na biktima—malulusog at bata—ay kinukuhaan ng organo para kay ‘Ah Hao’ sa China.

Ang mga bangkay, ang “defective goods,” at ang lahat ng natitirang laman mula sa mga kinatay ay hindi tinatapon.

Dito sa lihim na pabrika, ang mga ito ay ginigiling. Hinahaluan ng kaunting karne ng baboy (upang makalusot sa lasa at sa paunang pagsusuri), tinitimplahan ng sangkatutak na pampalasa, at ginagawang Longganisa.

Ang mga dokumento ng shipping na nakita sa border crossing sa Tarlac ay nagbunyag ng katotohanan. Ang truck na may lamang “frozen seafood” pa-China ay bumabalik sa Pilipinas na may kargang “Premium Frozen Goods” mula sa isang pekeng kumpanya.

Hindi sila nag-e-export ng longganisa. Ibinabalik nila ito.

Ang mga produktong gawa sa pinagbabawal na sahog ay ilegal na ipinapasok pabalik sa bansa, dinadala sa mga border crossing tulad ng sa Tarlac, at ibinabagsak sa mga pampublikong pamilihan sa buong Central Luzon at maging sa ilang bahagi ng Metro Manila bilang “budget longganisa”—mura, masarap, at mabili.

Ang Kahihiyan ng Almusal

Nang ang balitang ito ay sumabog, ang bansa ay hindi lamang nayanig—ito ay nasuklam. Ang krimen ay lumampas na sa trafficking; ito ay naging hindi sinasadyang cannibalism sa pampublikong antas.

Ang mga taong naghahanap ng hustisya para sa mga biktima ay biglang napasigaw sa takot: ang longganisang kinain nila sa almusal noong nakaraang linggo… ang longsilog na binili sa kanto…

Ang bawat mamamayan na nakabili ng “Luzon Premium” longganisa ay naging biktima.

Para kina Patrolman Leo Valdez at Police Officer Sarah Gomez, ang rebelasyon ay isang personal na impyerno. Naalala nila ang mga pagkaing ipinapakain sa kanila sa loob ng warehouse habang sila ay nagpapanggap. Ang adobo at sinangag na may sahog na “karne.”

Napagtanto nila, sa sukdulan ng kanilang pangingilabot, na habang sila ay naghihintay ng rescue, ang ipinapakain sa kanila ng sindikato ay ang mga naunang biktima.

Ang kaso ay hindi na lamang tungkol sa 30 bangkay. Ito ay tungkol sa libu-libong Pilipino na walang kamalay-malay na kumain ng kanilang kapwa. Ang Tarlac ay hindi na lamang tanda ng isang border crossing; ito ay ang simbolo ng isang buong bansa na nilamon ng isang kasamaang hindi kayang lubusang maunawaan. Ang alaala ng nagyeyelong truck ay pinalitan ng isang mas masahol na multo: ang alaala ng almusal.