Dalawang Turista ang Biglang Nawala sa Disyerto ng Utah Noong 2011 — Walong Taon ang Lumipas, Natagpuan Sila sa Loob ng Isang Abandonadong Mina, Magkakatabing Nakaupo…

Isang Misteryong Walong Taon ang Inabot

Noong Hunyo 2011, isang mag-asawang taga-Colorado — sina Andrew Miller at Sara Thompson — ay nagpasiyang magbakasyon sa disyerto ng Utah. Isa lang sana itong maikling biyahe, isang tatlong-araw na road trip para makalayo sa ingay ng siyudad, makapagpahinga, at muling mahanap ang katahimikan sa gitna ng kalikasan. Ngunit ang bakasyong iyon ang naging simula ng isa sa pinakahiwagang pagkawala sa kasaysayan ng Utah.

Pagkalipas ng ilang araw, nang hindi na sila makontak ng pamilya, nagsimula ang paghahanap. Mahigit dalawampung boluntaryo ang sumuyod sa buong disyerto — mula sa mga kalsadang natatabunan ng buhangin hanggang sa mga lumang daang mina. Ngunit walang nakitang bakas. Wala ni isang gulong, wala ring gamit na naiwan. Para bang nilamon ng disyerto ang kanilang mga katawan at alaala.

Ang Disyerto ng Katahimikan

Ang San Rafael Desert, kung saan huling nakita ang kanilang sasakyan, ay isa sa mga pinakatahimik at mapanlinlang na lugar sa kanlurang Amerika. Sa araw, naglalagablab ang init at halos hindi ka makakita ng anino. Sa gabi naman, bumabagsak ang temperatura, at ang tanging maririnig mo ay ang hangin na humahampas sa mga batong kulay kalawang.

Ang mga lokal ay madalas magbiro: “Kapag may nawala rito, hindi na bumabalik.”
Sa mga bundok at lambak nito ay nakatago ang libu-libong abandonadong minahan ng uranium, mga labi ng panahon noong dekada 1950 nang sumiklab ang pagmimina sa rehiyon. Marami sa mga minang ito ay delikado, may malalim na bitak at mahihinang istruktura.

Ngunit para kina Andrew at Sara, tila isang perpektong lugar ito para sa photography. Kilala silang adventurous — mahilig sa camping, hiking, at pagkuha ng mga litrato ng mga lugar na kakaiba at tahimik.

Ang Huling Mensahe

Noong Hunyo 11, alas-3 ng hapon, nagpadala si Sara ng huling mensahe sa kanyang kapatid:

“Nakita namin ang isang lumang tunnel dito. Parang uranium mine. Ang ganda ng view, pero medyo creepy.”

Pagkatapos noon — wala na.
Hindi na sila muling narinig o nakita.

Pagkalipas ng dalawang araw, nakita ng mga ranger ang iniwang sasakyan ng mag-asawa malapit sa isang dirt road, mga tatlong milya mula sa daan patungong Goblin Valley. Sa loob, naroon pa rin ang kanilang camera, tent, at pagkain. Wala ring senyales ng kaguluhan o pagkasira.

Ang tanging bakas lang — mga yapak na papunta sa hilagang bahagi ng disyerto, kung saan may isang lumang minahan na tinatawag ng mga lokal na Devil’s Hollow.

Walong Taon ng Katahimikan

Ang kaso ay unti-unting nalimutan ng publiko. Tuwing may bagong lead, napupunta lang iyon sa wala. Minsan, may makakita ng lumang backpack o sapatos sa disyerto — ngunit hindi iyon kanila.

Taon-taon, bumabalik ang pamilya ni Sara sa Utah upang mag-alay ng bulaklak. Si Andrew naman ay idineklarang patay noong 2017, ngunit si Sara, ayon sa kanyang ina, “ay hindi kailanman umalis sa disyerto.”

Hanggang sa 2019, isang grupo ng amateur explorers ang nakahanap ng isang kakaibang bukana ng minahan sa may Temple Mountain area. Hindi ito kasama sa opisyal na mapa ng mga minahan, kaya nagpasya silang silipin.

Ang Natuklasan

Sa loob ng madilim na lagusan, may mga kalawangin pang kagamitan — isang lumang cart, mga helmet, at ilang gamit ng minero. Ngunit sa dulo ng tunnel, may nakaupo — dalawang pigurang tila natutulog.

Nang lapitan nila, tumambad ang nakakakilabot na katotohanan:
Dalawang mga kalansay, nakasandal sa pader, magkatabi, at magkahawak pa ng kamay.

Ang kanilang mga binti ay basag, at batay sa forensic analysis, parehong nagdusa sa multiple fractures — palatandaan ng matinding pagkahulog. Sa tabi nila, may natagpuang lumang flashlight, isang notebook, at isang camera na may sirang lens.

Sa notebook, may isang huling mensahe na isinulat ni Sara:

“Nahulog kami. Hindi na siya makagalaw. Mahina na rin ako. Kung may makakita nito, sabihin sa kanila… mahal ko siya.”

Ang Katotohanan sa Likod ng Trahedya

Ayon sa imbestigasyon ng sheriff’s office, malamang ay sinubukan nilang pasukin ang minahan matapos nilang makita ang bukana nito habang naglalakad. Posibleng nadulas sila sa isang lumang shaft at bumagsak ng halos 40 talampakan.

Dahil walang signal at walang nakakaalam ng eksaktong lokasyon nila, hindi sila natagpuan kahit gaano kalawak ang search.
Pinaniniwalaan ding namatay sila ilang oras matapos ang insidente — magkasama, sa gitna ng katahimikan ng minahan.

Ang mga labi nila ay dinala pabalik sa Colorado. Isang maliit na seremonya ang ginanap, at inilibing silang magkatabi — tulad ng huli nilang pagkakakita sa minahan.

Isang Kuwento ng Pag-ibig at Pagtitiis

Maraming tao ang nagtanong: bakit hindi sila sumigaw? bakit hindi sila naghintay ng tulong?
Ngunit sa disyertong iyon, kung saan ang hangin mismo ay parang walang direksyon, ang sigaw ay agad nilalamon ng kalawakan.

Ang mga imbestigador ay nagsabi:

“Kapag napunta ka sa ganitong lugar, ang oras at espasyo ay nagiging kalaban mo. Walang tunog, walang pag-asa. Pero sila — naghintay. Magkahawak pa rin ng kamay hanggang sa dulo.”

Ngayon, sa tuwing may dumaraan sa Temple Mountain, sinasabing naririnig pa rin ang mahinang alingawngaw ng hangin na parang bulong:
“Sabihin sa kanila, mahal ko siya…”

Epilogo

Ang disyertong iyon ay nananatiling tahimik, ngunit hindi na kailanman kasing-payapa tulad ng dati.
Ang mga tao ay natutong igalang ang mga lumang mina, at ang kuwento nina Andrew at Sara ay nagsilbing paalala ng panganib ng kalikasan — at ng walang hanggang katapatan ng pag-ibig.

Sa dulo, walang sikreto ang disyerto na hindi lumilitaw — ngunit madalas, lumilitaw ito nang huli na.