EMOSYONAL si Bongbong Marcos sa Lamay ni Zaldy Co! Ano ang Totoong Relasyon sa Likod ng Lahat?
Sa gitna ng malamig na simoy ng hangin at tahimik na pagpatak ng luha ng mga dumalo, nag-iba ang atmospera sa loob ng punerarya nang dumating si Bongbong Marcos. Hindi ito isang tipikal na pagbisita ng isang pangulo sa isang burol; ito ay isang sandaling puno ng emosyon, alaala, at hindi inaasahang pahayag. Ang lamay ni Zaldy Co, ang kilalang negosyante at personalidad sa lokal na pamayanan, ay naging sentro ng mga usap-usapan nang ipakita ni Marcos ang kanyang hindi inaasahang damdamin.
Pagpasok pa lamang ni Bongbong Marcos, kapansin-pansin ang bigat sa kanyang mga mata. Hindi siya dumating bilang Pangulo ng Pilipinas; dumating siya bilang isang kaibigang nagluluksa. Walang media briefing, walang mahabang entourage, at walang bonggang pagpapahayag. Tahimik siyang lumapit sa kabaong ni Zaldy Co, dahan-dahan at may paggalang. Marami ang nagsabi na bihira nilang makita si Marcos na ganoon ka-personal at ka-totoo.
Habang tahimik na nakatayo si Marcos sa harap ng kabaong, may ilang mga dumalo ang agad napaluha. Ang ilan sa kanila ay matagal nang nakakakilala sa dalawa. Ayon sa kanila, matagal na ang koneksyon ng dalawang pamilya—hindi lamang dahil sa negosyo, kundi dahil sa mga proyekto at planong pinagtulungan nila para sa lokal na ekonomiya. May mga naniniwalang suportado ni Zaldy ang ilang programang pangkabuhayan sa rehiyon nang malaki ang naging tulong sa mga residente.
Pagkaraan ng ilang minuto ng katahimikan, humarap si Bongbong Marcos sa pamilya at nagbigay ng isang maikling, ngunit makabuluhang pahayag. “Hindi lamang ito pagkawala ng isang kaibigan,” aniya, may bahagyang pagkaputol ng boses, “kundi pagkawala ng isang taong walang sawang nagbigay ng kanyang lakas, panahon, at puso sa mga taong nangangailangan.”
Ang linyang ito ang nagpaalab sa mga usap-usapan. May ilan sa mga dumalo ang nagsabing sa mga sandaling iyon, tila ipinagtanggol ni Marcos ang pangalan ni Zaldy Co mula sa mga batikos at haka-haka na matagal nang kumakalat. Hindi lingid sa kaalaman ng publiko na sa mundo ng negosyo at pulitika, hindi maiiwasan ang mga akusasyon at pagdududa. Ngunit sa lamay na iyon, tila ipinapahiwatig ni Marcos na mas kilala niya si Zaldy—hindi bilang simbolo ng kontrobersya, kundi bilang isang taong may kabutihang-loob.
May nagsabi pa na narinig nilang binitawan ni Marcos ang mga salitang, “Kung may isang bagay na sigurado ako, iyon ay ang tapat na puso ni Zaldy sa kanyang komunidad.” Sa mga nakarinig, ito ay tila pahayag na pagsuporta laban sa mga nagtatanong sa integridad ni Zaldy. Gayunpaman, hindi ito opisyal na deklarasyon; ito ay ekspresyon ng personal na pagtingin, damdamin, at karanasan.
Sa kabilang banda, may mga netizens at kritiko na mabilis na nagbigay ng kani-kanilang interpretasyon sa pangyayari. Ang ilan ay nagsabing ito ay simpleng pakikiramay. Ang iba naman ay nagtanong kung ito ba ay taktikal na hakbang pampulitika. Ngunit para sa mga nakasaksi ng mismong kaganapan, malinaw na hindi ito scripted. Wala itong telon, cue card, o premyadong direktor. Ito ay sandali ng katotohanan—tao sa tao, puso sa puso.
Habang lumalalim ang gabi, marami ang nagkuwentuhan tungkol sa mga nagdaang proyekto at adbokasiya ni Zaldy. Marami raw siyang tinulungan na hindi kailanman nalaman ng publiko. May nagkwento tungkol sa mga scholarship na personal niyang sinuportahan. May mga tatay at nanay na nagsabing kung hindi dahil sa kanya, hindi makakapagtapos ang kanilang mga anak. May mga maliliit na negosyong umangat dahil sa kanyang payo at tulong. At sa mga kwentong iyon, marami ang napatanong: Bakit nga ba mas madaling makita ng publiko ang kontrobersya kaysa ang kabutihan?
Sa kabila ng lahat, isang bagay ang naging malinaw sa lamay na iyon: ang pagkawala ni Zaldy Co ay hindi lamang pagkawala ng isang personalidad, kundi pagkawala ng isang haligi ng komunidad. Ang presensya ni Bongbong Marcos sa lamay ay hindi lamang simbolo ng pakikiramay, kundi simbolo ng pagkilala.
At habang unti-unting nagsialisan ang mga tao, isa ang naiwan sa kanilang puso: ang alaala ng isang taong maaaring hindi perpekto, ngunit nagbigay ng totoong serbisyo at malasakit—at ang sandaling ipinakitang hindi rin perpekto ang Pangulo, kundi tao rin, marunong masaktan at magmahal.
