KINUKULONG! Grabe Pala Pinagdaan Ni Emman Atienza Noong Bata Pa Siya!

Tahimik lang si Emman Atienza sa kanyang mga panayam. Laging nakangiti, laging mahinahon, at tila walang bakas ng pait sa kanyang mga mata. Ngunit sa likod ng kanyang matagumpay na buhay ngayon bilang isang kilalang negosyante at inspirasyon ng marami, may isang madilim na nakaraan na halos hindi niya kayang balikan.

“Walang nakakaalam ng totoo kong pinagdaanan,” sabi ni Emman sa isang eksklusibong panayam. “Ngumiti ako kahit sa mga panahong gusto ko nang sumuko.”

Noong bata pa siya, lumaki si Emman sa isang maliit na baryo sa Nueva Ecija. Maaga siyang naulila sa ama, at ang kanyang ina, si Aling Nena, ay araw-araw na naglalaba upang mabuhay silang mag-ina. Ngunit ang pinakamalaking bangungot ng kanyang kabataan ay hindi kahirapan—kundi ang taong pinagkatiwalaan nila.

Ayon sa mga kapitbahay, madalas iwan si Emman noon sa isang kamag-anak na nagngangalang Mang Rod, isang dating sundalo na kilala sa pagiging istrikto. “Akala namin disiplinado lang siya,” sabi ng kapitbahay nilang si Aling Tersing. “Pero may mga gabi na naririnig naming umiiyak si Emman.”

Sa loob ng mahabang panahon, tiniis ni Emman ang pananakit, gutom, at takot. “Bilang bata, akala ko normal lang na mapalo. Pero dumating ang punto na para na akong bilanggo sa sarili naming bahay,” kwento niya habang nanginginig ang tinig.

Isang gabi, sa edad na sampu, tumakas si Emman. Basa ng ulan ang kanyang mga paa, walang direksyon, at tanging hangarin lamang ay makatakas sa impyernong tinatawag niyang tahanan. Natagpuan siya ng mga tanod sa kalapit-bayan, nanginginig at walang suot na tsinelas.

Doon nagsimula ang kanyang matagal na laban—ang laban para sa hustisya.

Dinala siya sa isang shelter para sa mga batang inabuso. Ilang taon siyang inalagaan doon habang dumaraan sa counseling. Ngunit kahit lumipas ang panahon, nananatili sa kanyang isipan ang mga sigaw, hampas, at ang malamig na tingin ni Mang Rod. “Hindi ko akalain na may kakayahan siyang gawin iyon sa isang bata,” sabi ni Emman.

Habang lumalaki, ginamit ni Emman ang sakit bilang lakas. Nag-aral siya nang mabuti, nagtrabaho sa umaga at nag-aaral sa gabi. “Bawat pisong kinikita ko noon, ipinang-tuition ko,” aniya. “Ayaw kong manatiling biktima.”

Noong 23 anyos siya, nakapagtapos siya ng kolehiyo sa kursong Business Administration. Ngunit ang pinaka-matinding pangyayari ay nang muling nagkrus ang landas nila ni Mang Rod.

Ayon sa ulat, nakita niya ang matanda sa isang ospital, mahina at walang kasama. Marami ang nagsabing pagkakataon na iyon para maghiganti. Ngunit hindi iyon ang ginawa ni Emman. “Tinignan ko lang siya, tapos sinabi ko—‘Pinatawad na kita.’”

Ang eksenang iyon ay parang pelikula—isang biktimang naging tagapagpatawad. Ngunit para kay Emman, iyon ang sandaling tuluyang natapos ang lahat ng kanyang bangungot.

Ngayon, isa na siyang matagumpay na motivational speaker at founder ng isang foundation na tumutulong sa mga batang biktima ng pang-aabuso. Tinawag niya itong “Laya Project.”

“Maraming Emman sa Pilipinas—mga batang walang boses, mga batang nakatago sa takot,” aniya sa kanyang talumpati sa isang pagtitipon. “Gusto kong ipaalala sa kanila na hindi sila nag-iisa.”

Marami ang naantig sa kanyang kwento. Sa social media, libo-libo ang nagbahagi ng kanyang mga video at testimonya. Ang ilan ay nagsabing dahil kay Emman, nagkaroon sila ng lakas ng loob na magsalita laban sa mga mapang-abusong kamag-anak o tagapag-alaga.

Ngunit hindi rito nagtapos ang lahat. Kamakailan lamang, muling nabuhay ang interes ng publiko sa kanyang nakaraan nang lumabas ang isang dokumentaryo tungkol sa kanya. Ipinakita rito ang mga litrato ng lumang bahay kung saan siya kinulong, at ang kwento ng mga taong nakasaksi noon sa kalupitan ni Mang Rod.

Ang nakakagulat, ayon sa dokumentaryo, ay may mga ebidensya na si Mang Rod pala ay sangkot din sa iba pang kaso ng karahasan laban sa kabataan—mga kasong itinago ng maraming taon dahil sa koneksyon nito sa lokal na pamahalaan.

Sa tulong ni Emman at ng kanyang foundation, muling binuksan ang imbestigasyon. At matapos ang ilang buwan, lumabas ang hatol: guilty. Kahit matanda na si Mang Rod, kailangan niyang harapin ang hustisyang matagal niyang tinakasan.

“Hindi ito tungkol sa paghihiganti,” sabi ni Emman sa harap ng media. “Ito ay tungkol sa mga batang hindi nakapagsalita noon. Sa wakas, may boses na kami.”

Ang tagpong iyon ay umantig sa puso ng marami. Mula sa pagiging batang kinulong at pinatahimik, ngayon si Emman Atienza ay naging simbolo ng pag-asa at katatagan.

Sa dulo ng panayam, tinanong siya ng reporter: “Kung maibabalik mo ang nakaraan, babaguhin mo ba ang nangyari?”

Ngumiti siya, tumingin sa malayo, at sinabing, “Hindi. Dahil kung hindi ko pinagdaanan ang dilim, hindi ko malalaman kung gaano kaliwanag ang liwanag.”

At sa puntong iyon, tumahimik ang lahat.

Minsan, ang pinakamalalalim na sugat ay nagiging pinagmumulan ng pinakamalalakas na puso.
At si Emman Atienza ang buhay na patunay niyon.