Mula sa Pagiging Inaping Asawa, Naging Makapangyarihang CEO: Ang Paghihiganti at Pagpapatawad ni Althea

Sa lipunang madalas ay hinuhusgahan ang isang babae batay sa kanyang napangasawa, si Althea ay tila isang perpektong halimbawa ng kabiguan. Ikinasal sa isang mayamang pamilya, ang buhay niya ay dapat sanang naging isang fairytale. Ngunit sa likod ng marangyang pamumuhay at mga mamahaling regalo, si Althea ay nabuhay na parang isang bilanggo sa sarili niyang tahanan, isang anino sa ilalim ng kapangyarihan ng kanyang asawang si Rico at ng kanyang biyenan na si Enelda.

Para kay Enelda, si Althea ay hindi isang manugang, kundi isang katulong na may magandang mukha. Bawat kilos niya ay binabantayan, bawat salita niya ay pinupuna. Ang pagmamahal na inaasahan niya mula sa isang ina ay napalitan ng panlalait at pagmamaliit. Si Rico naman, na dapat sana’y kanyang kakampi, ay naging isang sunud-sunuran sa kanyang ina, walang sariling paninindigan at laging inuuna ang kapakanan ng kanilang negosyo kaysa sa damdamin ng kanyang asawa. Ang pag-ibig na dating nag-alab sa pagitan nila ay unti-unting nanlamig at napalitan ng pagkukunwari.

Ang kasukdulan ng kanyang pagdurusa ay dumating sa isang araw na hindi niya malilimutan. Isang araw, umuwi si Rico hindi nag-iisa. Kasama niya si Isabela, ang kanyang kabit, at ang bunga ng kanilang pagtataksil—isang anak. Sa mismong pamamahay na pinagsaluhan nila ni Althea, walang-hiya niyang ipinakilala ang kanyang pangalawang pamilya. Ang eksena ay tila isang masamang panaginip, ngunit ang sakit ay totoong-totoo.

Lalong pinalala ang sitwasyon nang buong-giting na sinuportahan ni Enelda ang ginawa ng kanyang anak. “Panahon na para lumayas ka sa bahay na ito,” wika ni Enelda na may malamig na tinig, habang iniaabot kay Althea ang mga dokumento ng diborsyo. Sa ilalim ng mga kundisyon, malinaw na nakasaad: si Althea ay aalis na walang anumang makukuha mula sa yaman ng mga ito. Pinirmahan ni Althea ang mga papel nang walang pag-aalinlangan. Sa mga mata nila, siya ay isang talunan—isang babaeng pinalayas, niloko, at iiwanang walang-wala.

Ngunit may isang malaking lihim na hindi alam ang pamilya ni Rico. Ang babaeng kanilang itinuring na isang simpleng maybahay ay may sariling pagkakakilanlan at yaman na higit pa sa kanilang inaakala. Ang yumaong ama ni Althea ay isang matalinong negosyante na nag-iwan sa kanya ng malaking mana—mga ari-arian, negosyo, at puhunan. Ang lahat ng ito ay maingat na pinamahalaan ng kanyang ina, na pinayuhan siyang itago ito hanggang sa tamang panahon. Bukod dito, si Althea ay hindi lang isang simpleng maybahay; siya ay isang mataas na opisyal, isang management executive sa isang kilalang multinational corporation, kung saan ang kanyang kinikita ay higit pa sa kinikita ni Rico. Ang kanyang pagpapakumbaba ay hindi kahinaan, kundi isang pagpili—isang pagpiling talikuran pansamantala ang kanyang tunay na katayuan para sa pag-ibig.

Habang si Althea ay dahan-dahang bumabangon mula sa sakit ng nakaraan at muling itinatayo ang kanyang buhay kasama ang kanyang ina, ang mundo naman ni Rico ay nagsimulang gumuho. Ang negosyong ipinagmamalaki ng kanyang pamilya ay unti-unting nalugi. Ang mga maling desisyon at ang pagiging maluho ni Rico ay nagbunga ng pagkalubog sa utang. Upang matakpan ang mga problema, umutang siya sa mga loan shark, isang desisyon na lalo lamang magpapabilis sa kanilang pagbagsak. Ang dating marangyang buhay ay napalitan ng takot at pangamba.

Ang tadhana ay may mapaglarong paraan ng pagtatagpo ng mga landas. Sa isang malaking corporate event, kung saan si Althea ang pangunahing tagapagsalita upang ipakita ang isang matagumpay na proyekto ng kanyang kumpanya, naroon sina Rico, Enelda, at Isabela. Naghahanap sila ng mga bagong oportunidad sa negosyo, umaasang makakahanap ng solusyon sa kanilang lumalalang problema. Nang tawagin ang pangalan ni Althea at umakyat siya sa entablado—matikas, kumpiyansa, at makapangyarihan—ang kanilang mga mundo ay gumuho. Ang babaeng kanilang inapi at minamaliit ay nasa kanilang harapan, hindi bilang isang biktima, kundi bilang isang lider na hinahangaan ng lahat. Ang pagkabigla sa kanilang mga mukha ay hindi mababayaran ng kahit anong halaga.

Dahil sa matinding pangangailangan, nilunok nina Rico at Enelda ang kanilang pride. Paulit-ulit nilang pinuntahan si Althea, nagmamakaawa para sa tulong pinansyal. Ginamit nila ang kanilang nakaraan, ang mga alaala ng kanilang pinagsamahan, at maging ang kalusugan ni Enelda na nagsimulang bumagsak, para lamang makuha ang kanyang simpatya. Ngunit si Althea ay nanatiling matatag. Tinulungan niya si Enelda sa mga gastusin sa ospital, hindi dahil sa obligasyon kay Rico, kundi dahil sa kanyang konsensya. Ngunit tumanggi siyang bayaran ang mga utang na si Rico mismo ang gumawa.

Ang sitwasyon ay lalong lumala. Ang utang ni Rico ay umabot sa 15 milyong piso, at ang buhay ng kanyang ina at anak ay nasa panganib dahil sa mga banta ng mga loan shark. Sa huli, nanaig ang kabutihan sa puso ni Althea. Sa isang huling pagkakataon, tinulungan niya sila. Binayaran niya ang lahat ng utang ni Rico, ngunit may isang kundisyon: ito na ang huling tulong na ibibigay niya. Hindi ito isang paraan ng pakikipagbalikan, kundi isang pagtatapos sa kanilang koneksyon, isang pinal na pagputol sa ugnayan na minsan nang nagdulot sa kanya ng matinding sakit.

Sa huling sandali ng buhay ni Enelda, humingi ito ng tawad kay Althea. Sa mga matang puno ng pagsisisi, inamin niya ang lahat ng kanyang pagkakamali. At doon, sa kabila ng lahat ng sakit, ipinagkaloob ni Althea ang kanyang kapatawaran—isang pagpapatawad na hindi para kay Enelda, kundi para sa kanyang sariling kapayapaan.

Mula sa mga abo ng kanyang nasirang kasal, si Althea ay bumangon na mas matatag at mas matalino. Itinuon niya ang kanyang panahon sa kanyang karera, sa pag-aalaga sa kanyang ina, at sa paghahanap ng kaligayahan sa kanyang sarili. Ang kanyang kwento ay naging isang inspirasyon—isang paalala na ang tunay na lakas ay hindi nakikita sa paghihiganti, kundi sa kakayahang magpatawad at magpatuloy. Ang batas ng karma ay umikot, at sa huli, ang hustisya ay naibigay hindi sa pamamagitan ng galit, kundi sa pamamagitan ng mapayapang pag-usad tungo sa isang mas magandang kinabukasan.