Vico Sotto, Nag-iisa, Naglabas ng Interim Report: Ang “9 Dummy Corporations” ng Discaia, P10-Bilyong Yaman, at ang Nakakagimbal na Koneksyon sa Senado at Kongreso!

Sa isang bansa kung saan ang katahimikan ng mga opisyal ay madalas na nangangahulugang pagsang-ayon sa kabulukan, ang pahayag ni Mayor Vico Sotto ng Pasig City ay lumabas bilang isang malakas at matapang na pagtutol. Sa gitna ng lumalawak na kontrobersiya na may kaugnayan sa mga kontraktor ng flood control projects—ang mag-asawang Discaia—hindi lamang ang lokal na korupsyon ang kanyang inilantad, kundi ang isang malalim at nakaugat na sindikato na umaabot sa pinakamataas na antas ng pambansang pamahalaan. Ang kanyang testimonya ay hindi lamang isang pag-amin, kundi isang Interim Report na nagpapahiwatig ng kanyang kahandaan na maging sentro ng isang legal warfare na titiyak na walang makalulusot sa mga sangkot, maging sila man ay Senador, Kongresista, o matataas na opisyal ng Department of Public Works and Highways (DPWH).

Ang pasabog na inilabas ni Vico Sotto ay nagpapahiwatig ng pag-abot ng kanyang political will lampas sa kanyang hurisdiksiyon. Ipinakita niya ang isang klase ng pamumuno na tinitiyak na ang katotohanan ay mas mahalaga kaysa sa katahimikan [05:04]. Ito ang simula ng tsunami na inaasahang tatapos sa karera ng ilang pulitiko at hahawan sa malaking sistema ng pagnanakaw.

 

Ang “Bomba” na Nakatutok sa Pambansang Tanggapan

 

Ang pinakamalaking rebelasyon ni Mayor Sotto ay ang paglalabas ng pormal na ulat. Aniya, “We will be submitting our interim report and recommendation to the office of the Ombudsman on the alleged involvement of several incumbent and former members of the House of Representatives and the Senate in obtaining bribes or unwarranted monetary benefits from flood control project contractors” [01:05].

Ang pahayag na ito ay nagpapakita na ang isyu ay hindi lamang tungkol sa Discaia at sa Pasig City. Ang mga kontraktor ay nagpapatakbo ng malawak na network ng impluwensya na kinasasangkutan ng mga pambansang mambabatas. Ang bawat bribe o unwarranted monetary benefit na ibinigay sa mga Senador at Kongresista ay ang direktang kapalit ng pabor, na nagbibigay-daan upang manalo sila sa bilyun-bilyong halaga ng mga kontrata. Sa esensya, ang DPWH at ang Kongreso ay tila naging personal ATM machine ng sindikatong ito, kung saan ang pera ng taumbayan ay ginagamit upang bayaran ang mga protektor sa pamahalaan.

Nang tanungin kung handa siyang tumestigo laban sa Discaia, ang sagot ni Vico ay direkta at walang alinlangan: “Kahit sino naman po, hindi naman yan ‘pong gusto, ‘pag sila nagpatawag, report po ‘yun” [00:43]. Ang kanyang pahayag ay walang script [01:43] at nagmula sa matibay na kaalaman, na nagpapalakas sa bigat ng kanyang bawat salita. Nagpapatunay ito na ang kanyang personal integrity ay mas matimbang kaysa sa takot na banggain ang mga malalaking pangalan sa pulitika [01:48].

Ang “9 Calling Card Companies” at ang Tax Deficiencies

 

Ang sentro ng imbestigasyon ay ang modus operandi ng mag-asawang Discaia. Ayon kay Vico, ang mga ito ay gumagamit ng siyam na construction firms na kanyang tinawag na “nine calling card companies” [02:36]. Ang mas nakakabahala pa, ang mga kumpanyang ito ay gumagamit ng mga dummies at halos lahat ay may tax deficiencies [02:44].

Ang paggamit ng dummy corporations ay isang klasiko at ilegal na paraan upang:

Iwasan ang Limitasyon sa Kontrata:

Sa pamamagitan ng siyam na kumpanya, maaari nilang hatiin ang mga kontrata at iwasan ang

limits

na itinakda ng batas sa isang kontraktor.

Itago ang Tunay na Kita:

Ang paggamit ng dummies at ang pagkakaroon ng

tax deficiencies

ay nagpapahiwatig ng malinaw na layunin na dayain ang pamahalaan sa pamamagitan ng hindi pagdeklara ng tunay na kita.

Ang rebelasyon na nakapasok pa rin sila sa bidding kahit noong si Vico na ang Mayor [02:28] ay nagpapakita kung gaano kalalim ang problema. Bagamat iginagalang ang open and public bidding [02:36], ang sistema ay nababalahura sa pamamagitan ng mga technicality at mga dummy na pumapayag na manalo ang mga Discaia nang paulit-ulit. Ito ay isang estruktural na korupsyon na hindi lamang problema ng isang kumpanya kundi ng buong sistema ng procurement ng pamahalaan.

 

Ang P10-Bilyong Yaman at ang Kapangyarihan ng Kasinungalingan

 

Ang pinakamalaking contradiction at financial fraud ay nakita sa paghahambing ng sinasabi ng mga Discaia at ng kanilang aktuwal na lifestyle at assets.

Una, ang pag-angkin ng Discaia na 2-3% lamang ang kanilang kita sa bawat kontrata [02:59] ay agad na binuwag ni Vico Sotto sa pamamagitan ng simpleng logic. Aniya, kung ang kontrata ay umabot sa P100 bilyon, ang 2% ay katumbas na ng P2 bilyon [03:08]. Ang P2 bilyon ay hindi maliit na halaga; ito ay isang massive profit na sapat upang magkaroon ng malaking impluwensya at bribe sa mga matataas na opisyal. Ang pagtawag dito na “maliit” ay isang malinaw na pagtatangka na minimahin ang kanilang kasalanan.

Pangalawa, ang arrogance ng mag-asawa ay inilantad nang sila mismo ang nagkamali sa isang panayam. Ayon kay Vico, ipinagyayabang nilang ang kanilang assets ay mayroong “11 digits,” [03:27], [03:36] na nangangahulugang ang kanilang yaman ay nasa P10 bilyon o higit pa. Ang karangyaan sa kanilang pamumuhay ay patunay dito, kung saan ang isang jade pa lang sa kanilang opisina ay tinatayang halos P100 milyon ang halaga [03:44]. Ang ganitong lifestyle ay hindi kailanman magiging tugma sa 2-3% na kita lamang.

Ang pag-iwas sa katotohanan ay lalong nag-udyok kay Vico na magbigay ng matinding babala. Ang kanyang linyang, “Kaya nilang magsinungaling ng walang kumikindat na mata,” [04:01], [04:18] ay nagpapakita ng kanyang pag-aalala na ang mga taong ito, na may bilyun-bilyong pera, ay kayang mag-manipula ng ebidensya, magbayad ng mga legal loophole, at maglusot muli sa sistema. Sila ay masters of deception na handang gamitin ang kanilang yaman upang takasan ang batas.

Ang Hamon sa BIR at ang Tiyak na Pagpaparusa

 

Sa pagtatapos ng kanyang pahayag, si Mayor Sotto ay nagbigay ng direktang panawagan sa isang pambansang ahensya. Nanawagan siya na imbestigahan ng Bureau of Internal Revenue (BIR) ang tax deficiencies ng siyam na kumpanya ng Discaia [04:35].

Ang hamon na ito ay mahalaga sapagkat ang tax evasion ay isang madalas at tiyak na paraan upang pabagsakin ang isang kriminal. Kung may bilyun-bilyong kontrata na kinubra, ngunit may kakulangan sa buwis, ibig sabihin, ang taumbayan ang talo [04:44]. Kung mapapatunayan ang tax fraud, ito ang pinakamadaling kaso na magpapabagsak sa kanila at maglilinis sa sistema.

Ang kaso ng Discaia, kasabay ng matapang na pagbubunyag ni Vico Sotto, ay nagbigay-linaw sa isang malaking tanong: Sino ang mas matindi? Ang mga kontraktor ba na may P10-bilyong yaman, siyam na dummy corporations, at koneksyon sa Senado at Kongreso, o ang isang Vice Mayor na naglalabas ng katotohanan nang nag-iisa at walang inuurungan?

Ang laban ay malinaw. Ito ay ang laban ng integridad laban sa inggit at kasakiman. Ang Interim Report ni Vico Sotto sa Ombudsman ay ang unang hakbang sa isang mahaba at matinding legal battle na magtatangkang patunayan na ang katotohanan ay hindi kayang bilhin ng bilyun-bilyong pera, at ang hustisya ay hindi kayang takasan ng mga nakaupo sa kapangyarihan. Ang buong bansa ngayon ay nakatingin, naghihintay kung ang mga ahensya ng gobyerno, maging ang mga Senador at Kongresista na pinangalanan, ay lalaban para sa katotohanan o pipikit na lang at tatanggapin ang pagkalunod sa kabulukan. (1,068 words)