Sa isang liblib na baryo, nakatayo ang isang lumang bahay na matagal nang iniwasan ng mga tao. Ayon sa alamat, isang babae ang nagpakamatay doon sa pamamagitan ng pagbigti. Nang matagpuan ang kanyang bangkay, nakahandusay na ito sa sahig ngunit ang ulo’y nanatiling nakabitin sa lubid. Simula noon, itinuturing na sumpa ang bahay, at kahit ilang beses na itong ipinasailalim sa ritwal ng mga shaman, palaging may kapalit na trahedya.

Taon ang lumipas at sa isang unibersidad sa lungsod, nabuo ang isang maliit na samahan ng mga estudyanteng nahuhumaling sa kababalaghan—ang Club Paranormal. Kasama rito sina Sangiop, isang binatang nangangarap maging manunulat ng nobelang katatakutan; Sohi, isang dalagang may lihim na pinagmulan mula sa pamilya ng mga shaman; ang magkasintahang Yunjang at Teso; at si Hans, ang ambisyosong lider ng grupo.

Plano nilang patunayan na totoo ang mga multo. Ang kanilang proyekto: bumaba ang brainwave frequency sa 0 MHz upang makatawag at makaharap ang isang espiritu. Ang target na lugar: ang bahay na pinagmulan ng alamat.

Ang Paglalakbay

Bago pa man makarating, nakaranas na ng kakaiba si Sohi. Nakakita siya ng batang duguan ang mga paa, subalit sa sandaling sumilip siya sa tindahan, naglaho ang bata na para bang hindi ito totoo. Ang matandang nagbebenta ng pagkain ay mariing nagbabala: “Huwag n’yo nang guluhin ang mga patay. Ang bahay na ‘yon, hindi basta-basta…” Ngunit hindi nila ito pinakinggan.

Sa wakas, natunton nila ang lumang bahay. Wasak ang mga dingding, puno ng alikabok at lumot. Dala ang mga kamera, kagamitan, at pagkain, naglatag sila ng kampo. Habang ang iba’y nagbibiruan at nag-iihaw, nanatiling tahimik si Sohi, dahil dama niyang may mga matang nakamasid mula sa dilim.

Ang Ritwal ng 0 MHz

Gamit ang dalawang manika, isang balde ng dugo at laman-loob ng baka, asin, at isang mahabang karayom, sinimulan nila ang ritwal. Ang manika na may bahagi ng katawan ni Yunjang ang magsisilbing tulay ng espiritu, habang ang isa’y pang-akit. Sa gitna ng ulan at hangin, pinahiga nila si Yunjang sa loob ng silid kung saan nagpakamatay ang babae.

Habang bumababa ang kanyang brainwave, unti-unting lumamig ang paligid. Wala munang nangyari, ngunit maya-maya’y biglang napasigaw si Yunjang. Akala ng lahat biro lang—pero mula sa monitor, nakita ni Hans na bumagsak sa 0 MHz ang kanyang brainwave.

Ang Unang Pag-atake

Habang nagbabantay, nakakita si Hans ng ibong-itim na may balahibong animo’y buhok ng tao. Sinundan niya ito hanggang sa kusina kung saan ito pumasok sa lumang tsimenea. Doon, napansin niyang gumagalaw ang isa sa mga manika—ngunit nang tingnan, ulo na lang ang natira rito.

Sa kabilang silid, naramdaman ni Sohi ang malamig na kamay ng isang matandang babae sa kanyang balikat. Napaatras siya, at halos mawalan ng malay. Nang ipinikit niya ang mga mata, nakarinig siya ng tinig: “Hindi ka makakatakas…”

Pagkawala ni Yunjang

Kinagabihan, biglang naglaho si Yunjang mula sa kama. Sa monitor, nakita siyang hinihila ng mahahabang buhok papasok sa butas ng sahig. Pinigilan nina Teso at Hans ngunit tila mas malakas ang puwersang kumakapit. Huling nakita nila ang mga matang nagliliwanag mula sa dilim bago tuluyang lamunin si Yunjang ng sahig.

Nayanig ang lahat—ngayon lang nila napatunayang totoo ang kanilang hinahamon. Subalit huli na.

Ang Kataksilan ni Hans

Habang nagkakagulo, lihim na ngiti ang gumuhit sa labi ni Hans. Matagal na niyang plano ito: gamitin ang mga kasama bilang panggatong sa kanyang ambisyon. Nakarekord lahat sa CCTV—mula sa ritwal hanggang sa pagdukot ng espiritu kay Yunjang. Sa isip niya, ibebenta niya ito sa pinakamataas na presyo. Ang katotohanan ng kababalaghan, sa wakas, nasa kanyang mga kamay.

Ngunit nang siya’y mag-isa sa ospital kung saan dinala si Yunjang na himalang nailigtas ngunit walang malay, lumapit siya sa kama at palihim na hinalikan ang dalaga. Doon, biglang dumilat ang mga mata ni Yunjang—puti, walang balintataw. Mula sa kanyang bibig, bumalot ang buhok at binalot si Hans hanggang sa hindi na ito makahinga.

Ang Pagbabalik sa Bahay

Samantala, sina Sohi at Sangiop ay nakatakas pansamantala. Ngunit natuklasan nila ang katotohanan: ang espiritu ay nakatali pa rin sa manikang hindi kailanman sinunog. Sa tulong ng espiritu ng lola ni Sohi, nagpasya silang bumalik sa bahay.

Ginamit ni Sohi ang sariling dugo bilang kapalit ng laman-loob, itinuloy ang ritwal, at sinunog ang manika. Sa sandaling iyon, nagwala ang espiritu sa loob ng katawan ni Yunjang. Tumilapon siya sa dingding, nagsuka ng itim na likido, at nagngangalit na tumawa.

“Sa katawan na ito, ako’y malaya!” sigaw ng espiritu.

Subalit hindi sumuko si Sohi. Ginamit niya ang mga dasal at dahon ng shaman, paulit-ulit na hinampas ang katawan ni Yunjang hanggang sa sumisigaw sa sakit ang espiritu. Sa wakas, nailuwa nito ang mahabang buhok at lumitaw ang ulo ng babaeng nagpakamatay—nakangisi, duguan, at handang pumatay.

Ang Sakripisyo

Tumakbo si Sangiop upang tulungan si Sohi, ngunit sa proseso, nahila siya ng espiritu papasok sa parehong butas ng sahig kung saan nawala si Yunjang. Habang hinahatak pababa, napansin niyang may hawak pa siyang natitirang manika. Walang pag-aalinlangan, sinindihan niya ito gamit ang kandila.

Kasabay ng pagliyab, narinig nila ang nakabibinging hiyaw ng espiritu. Ang buong bahay ay yumanig, at mula sa butas, umapoy ang buhok na parang kumakalat na usok. Sa huling sandali, lumitaw si Sangiop mula sa apoy—basang-basa ng dugo, ngunit buhay.

Ang Matinding Pagbunyag

Lumipas ang ilang linggo, bumalik sa normal ang lahat. Nakarekober si Yunjang, at mas naging malapit sina Sohi at Sangiop. Ngunit isang gabi, habang binabasa ni Sohi ang laptop ni Sangiop, natagpuan niya ang isang lumang file ng video—rekord mula sa CCTV na nahulog sa huling ritwal.

Nang pinanood niya ito, halos mabitawan niya ang screen: malinaw na ipinakita sa video na noong sinunog ang huling manika, hindi espiritu ang nalipol—kundi pumasok ito sa katawan ni Sangiop.

Sa huling eksena ng video, humarap sa kamera si Sangiop, may malamig na titig, at pabulong na sinabi: “Ako ang bagong tahanan.”