Sa isang tahimik na baryo sa gilid ng kabundukan, nakatira si Alona, isang simpleng dalaga na kilala sa kanilang lugar dahil sa kanyang kabutihang loob at kasipagan. Hindi siya sanay sa magagarang gamit o malalaking pangarap, basta’t maitaguyod ang kanyang ina na may karamdaman at mapanatili ang kapayapaan ng kanilang maliit na tahanan, sapat na iyon para sa kanya.

Ngunit isang araw, habang naglalakad siya sa gilid ng kalsadang papunta sa bayan, isang kakaibang pangyayari ang tuluyang bumago sa kanyang kapalaran. Sa malayong bahagi ng daan, nakita niya ang isang magarang kotse na nawalan ng kontrol at bumangga sa isang punong malapit sa bangin. Walang pag-aalinlangan, agad siyang tumakbo papunta roon, kahit na nanginginig ang kanyang mga tuhod sa takot.

Nang masilip niya sa loob, isang lalaking nasa edad kuwarenta ang duguan at halos mawalan ng malay. Ang mamahaling relo at barong na suot nito ay nagpapakita ng kanyang mataas na antas sa lipunan. “Diyos ko po… tulungan N’yo kami,” bulong ni Alona habang pilit na hinuhugot ang lalaki mula sa sasakyan. Sa kabila ng hirap at bigat, nagawa niyang hilahin ito at inilayo sa panganib bago tuluyang dumating ang apoy mula sa makina.

Dali-dali niyang dinala ang lalaki sa kanilang baryo. Sa kawalan ng ospital sa lugar, ginamot siya gamit ang kaunting kaalaman sa panggagamot ng kanyang lola. Ilang araw ding walang malay ang lalaki, habang si Alona ay walang sawang nagbabantay. Sa bawat gabi ng pag-aalala, hindi maiwasang isipin ng dalaga: Sino kaya siya? Bakit parang pamilyar ang kanyang mukha?

Pagkalipas ng tatlong araw, nagising na rin ang lalaki. Mahina ang kanyang boses ngunit dama ang awtoridad. “Nasaan ako?” tanong niya. “Nasa aming baryo po kayo,” sagot ni Alona. “Ako po si Alona… iniligtas ko kayo sa aksidente.” Tinitigan siya ng lalaki na tila naguguluhan. “Ako si Don Rafael Vergara,” bulong nito.

Sa baryo, naging usap-usapan ang presensya ng dayuhan. Hindi alam ng lahat na si Don Rafael ay isa sa pinakamakapangyarihang CEO sa bansa, may-ari ng malalaking kumpanya sa lungsod. Ngunit higit na nakapangingilabot ang sumunod na rebelasyon. Habang nagpapalakas, napansin niya ang isang lumang kwintas na laging suot ni Alona. Nang makita ito, nanlaki ang kanyang mga mata.

“Ang kwintas na iyan… saan mo nakuha?” tanong ng lalaki, nanginginig ang boses. “Mana pa po ito ng aking ina,” sagot ni Alona. Noon ay tumulo ang luha sa mga mata ni Don Rafael. “Hindi maaari… iyan ang parehong kwintas na ibinigay ko sa babaeng minahal ko noon sa probinsya, ang babaeng iniwan kong buntis dahil sa kagipitan at tungkulin sa pamilya… ibig sabihin, ikaw… ikaw ang anak ko!”

Halos mabaliw si Alona sa narinig. Ang lalaking inalagaan niya ng walang kapalit na inaasahan ay siya palang tunay na ama na hindi niya kailanman nakilala. Ang sakit at galit ay sabay na sumiklab sa kanyang dibdib. “Kung kayo nga ang aking ama, bakit ni minsan ay hindi ninyo kami hinanap? Bakit kailangan pang mamatay si Inay sa kahirapan nang wala kayong tulong?”

Hindi makasagot si Don Rafael. Labis siyang pinipiga ng konsensya. Ngunit sa kabila ng lahat, mariin niyang hinawakan ang kamay ng dalaga. “Patawad, anak… ngayon ko lang nagawa ang tama. Kung papayag ka, nais kong buuin natin ang mga taon na nawala. Ikaw ang tagapagmana ko, at nararapat ka sa lahat ng bagay na ipinagkait sa iyo.”

Kumalat ang balita sa buong lungsod na ang simpleng dalagang probinsyana ay anak pala ng isang makapangyarihang negosyante. Naging sentro ito ng usapan sa media at lipunan—mula sa kawalan, bigla siyang naging tagapagmana ng isang imperyo. Ngunit sa puso ni Alona, hindi kayamanan ang kanyang hinahanap, kundi ang kasagutan sa tanong na matagal nang bumabagabag: Mahal ba siya ng kanyang ama, o isa lamang siyang tungkulin na kailangang gampanan?

Habang dumarating ang mga mamahaling kotse sa baryo upang sunduin siya, tumingin siya sa abot-tanaw, sa kabundukang minsang naging kanyang mundo. Mahirap man tanggapin, alam niyang simula pa lamang ito ng mas malaking laban—isang laban hindi lamang para sa kayamanan, kundi para sa katotohanan at tunay na pagmamahal ng isang ama.

At sa sandaling iyon, nagsimula ang kwento ng isang probinsyanang minsang simpleng tagapagligtas, na ngayo’y magiging sentro ng pinakamalaking rebelasyon sa kasaysayan ng kanilang bayan.