PUMANAW NA SI COCOY LAUREL SA EDAD NA 72: MGA HULING SANDALI NG ISANG MAESTRO AT LEGENDARYO ARTISTA NA HINDI MALILIMUTAN NG BUONG PILIPINAS

Sa likod ng mga palakpak, spotlight, at mga entabladong kanyang pinuno ng musika at sining, isa palang tahimik na laban ang huling hinarap ni Victor “Cocoy” Laurel — ang haligi ng Laurel clan at isa sa pinakarespetadong pangalan sa larangan ng teatro at OPM. Nitong nakaraang linggo, tuluyan nang namaalam ang ating minamahal na Cocoy sa edad na 72, matapos ang ilang buwang pakikipaglaban sa isang karamdaman na pinili ng pamilya na huwag nang idetalye sa publiko. Ngunit ang iniwan niyang bakas, inspirasyon, at mga alaala ay patuloy na isasapuso ng lahat ng Pilipino.

Isang Puno ng Musika at Pagmamahal

Bilang bahagi ng kilalang Laurel clan — isang pamilya ng mga politiko, artista, at mga musikero — hindi kailanman itinuring ni Cocoy ang kanyang pangalan bilang pribilehiyo kundi isang malaking responsibilidad na may kasamang misyon: magbigay saya, umantig ng puso, at maglingkod gamit ang talento. Mula dekada 70 hanggang sa kanyang mga huling araw, kilala si Cocoy bilang isang biritero na kayang punuin ang mga teatro at auditorium, at sabay ring magpaiyak at magpangiti sa mga tao sa pamamagitan ng kanyang boses at pagganap.

Sa social media, bumuhos ang mga mensahe ng pasasalamat at pagdadalamhati mula sa mga kasamahan sa industriya, kaibigan, pamilya, at mga tagahanga. Sa isang nakakaantig na tribute, sinabi ng kanyang pamangkin na si Nicole:

“My dearest Ninong Kokoy, losing you is one of the most difficult things ever. Holding your hand a few nights ago and getting to see you one last time is a blessing. You are with Jesus now in paradise, so full of his love and light…”

Makikita sa bawat linya ang bigat ng pagkawala ngunit sabay ang pagdiriwang ng isang buhay na buong pusong ibinuhos para sa sining at paglilingkod sa Diyos.

Ang Mga Huling Sandali: Isang Paalam na May Pasasalamat

Ayon sa malalapit na kaanak, sa mga huling araw ni Cocoy, hindi ito kailanman bumitiw sa kanyang pananampalataya. Patuloy pa rin siyang nakipag-usap sa Diyos sa pamamagitan ng panalangin at musika, kahit sa oras na mahina na ang kanyang katawan. Sa isang video na ibinahagi sa Facebook, makikitang pinilit pa niyang bumati sa kanyang mga tagahanga noong kanyang huling kaarawan. May mga luha sa mata ng mga kasama niya sa kuwarto habang siya’y nagpapasalamat sa lahat ng nagmamahal at sumusuporta.

Ang kanyang kapatid na si Cecilia Diaz Laurel, isa ring premyadong artist, ay nagbigay rin ng mensahe:

“It is with deep affection and grateful faith that we entrust our dear brother Victor into the hands of our almighty Lord God, creator and savior. He worshipped God and praised Him through his music and artistry, and blessed others so generously.”

Ang Pamana na Hindi Mamamatay

Kung pagbabalikan, si Cocoy Laurel ay hindi lamang isang performer. Isa siyang guro, mentor, at inspirasyon sa maraming kabataan sa larangan ng performing arts. Sa loob ng ilang dekada, libo-libong estudyante ang nahubog ng kanyang mga workshops at mga payo. Ang kanyang mga iconic na stage performances — mula The King and I, Miss Saigon, West Side Story, hanggang sa mga lokal na musicals — ay patuloy na pinag-aaralan at inaawit ng mga bagong henerasyon ng mga artista.

Isa rin siya sa mga nanguna sa pagtataguyod ng orihinal na musikang Pilipino (OPM). Madalas siyang bumuo ng mga concerts na nagtataas ng antas ng appreciation ng publiko sa classical at contemporary Filipino music. Kaya’t hindi nakapagtataka na kahit sa kanyang libing sa Heritage Park, umaalingawngaw ang mga himig na minsan niyang inawit — para bang isang huling curtain call mula sa isang artistang hindi kailanman magpapaalam sa puso ng kanyang mga minahal.

Ano ang Sanhi ng Pagpanaw?

Bagama’t marami ang nagtatanong kung ano nga ba ang ikinamatay ni Cocoy, nanatiling tahimik ang pamilya. Ipinahayag lamang nila na ito ay isang “unexplained medical crisis” na pinili nilang harapin nang pribado. Gayunpaman, alam ng mga malalapit na kaibigan na sa likod ng mga hospital visits at check-ups, patuloy pa rin ang kanyang pagbibigay ng inspirasyon sa pamamagitan ng mga private messages, phone calls, at virtual prayers para sa iba.

Mga Artistang Nagbigay Pugay

Hindi nag-atubili ang ilan sa pinakamalalaking pangalan sa showbiz na magbigay-pugay. Ilang artista ang nagbahagi ng kanilang mga throwback photos kasama si Cocoy — mga behind-the-scenes na litrato sa mga plays, TV guestings, at mga dinner gatherings.

Si Vilma Santos, na tinawag siyang “artist superstar for all seasons”, ay nagbigay rin ng maiksing pahayag:

“Ang musika at kabutihan mo ay hindi mawawala. Salamat sa lahat ng alaala, Cocoy.”

Isang Buhay na Laging Kasama ng Awit

Ngayong wala na si Cocoy, isa lang ang sigurado: Hindi kailanman mamamatay ang kanyang boses sa alaala ng mga Pilipino. Ang kanyang mga recordings ay patuloy na ipapasa sa mga susunod na henerasyon. Ang kanyang mga aral ay isasabuhay ng mga alagad ng sining na minsan niyang itinuro kung paano mahalin ang entablado at ang awit.

Kung may aral mang iniwan si Cocoy Laurel, ito’y ito: Walang sayang na talento kung ito’y buong pusong iaalay sa Diyos at sa kapwa.

Ang Huling Biyaya: Isang Paalala ng Pag-asa

Sa gitna ng lungkot, may liwanag. Sapagkat sa bawat tonong kanyang inawit, sa bawat kwento ng mga estudyanteng minsang naligaw at kanyang itinuwid ang landas, at sa bawat pusong kanyang pinasaya — nariyan si Cocoy Laurel, buhay na buhay.

Hanggang sa muli, Maestro. Paalam, ngunit hindi pamamaalam.
Salamat, Cocoy Laurel. Isang walang katapusang palakpak para sa ‘yo. 👏💔🎶✨